Listy O - Zmartwychwstańcy

22-go wieczorem. Dotychczas zapewne otrzymałeś już i mój telegram
i list, który spółcześnie do Ciebie wyprawiłem, a tym samym
i odpowiedź na dawniejsze zapytania, które w dzisiejszym
swoim liście powtarzasz, szczególnie co do Walentego.
Co się tyczy Twego przyjazdu, najlepiej zrobisz, jeżeli zaraz
do Rzymu przyjedziesz. Czy tu m.[atkę] Marcellinę zastaniesz,
czy nie, to wszystko jedno; nie trzeba z tą myślą łączyć
sprawy Twojego do Rzymu przyjazdu, ale zostawić wszystko Panu
Bogu; nie wiadomo co lepiej i w takich rzeczach nie trzeba
przewidywać. Zresztą jej spieszno do domu wrócić i czeka tylko
na audiencję papieską, która zapewne w tych dniach nastąpi, bo
papież ma się lepiej i można uważać go za zdrowego, tylko
jeszcze przez parę dni przyjmować nie będzie dla ostrożności. Że
Twego przyjazdu życzę jak najrychlej, mogłeś nawet wnioskować
z mojego listu. Dałem Ci w nim za powód, dlaczego na inne Twe
pytania nie odpowiedziałem, to że w krótce zobaczymy się w Rzymie
i najlepiej zrobisz, jeżeli nie odkładając przyjedziesz.
Cóż Ci odpowiem na Twój list dzisiejszy? To samo chyba, to
jest, że lepiej wszystko odłożyć do osobistej rozmowy. Powiem Ci tylko,
że jesteś obecnie w krytycznej chwili Twego wewnętrznego życia
nic dziwnego, że cierpisz. Ale ja mam dobrą w Bogu nadzieję, że to Ci
posłuży do Twego oczyszczenia i do stanięcia w zupełnym porządku
z Panem Bogiem. Będę szczęśliwy, jeśli mi Pan Bóg udzieli możebności,
bym Ci w czym dopomógł. Mam najlepszą chęć i wolę, a nie
przestaję Cię polecać łasce Bożej. A więc do widzenia. Twój przyjazd
usłuży także O. Leonowi, by się prędzej mógł wybrać, a z drugiej
strony da czas potrzebny do przyjęcia od niego interesów Zgromadzenia.
U nas wszystko po staremu; od Twego wyjazdu nie zaszła żadna
ważna zmiana. Uściskaj serdecznie ks. Albina i kłaniaj się ode mnie
jak najuprzejmiej zacnym, wiernym gospodarkom. Do O. Waleriana
pisałem, jak przyrzekłem i o interesie jego pamiętam. Ściskam go
także najczulej. A więc raz jeszcze do widzenia. Pan Jezus z nami.
183
Twój w Nim ks. Piotr