Listy O - Zmartwychwstańcy

51. List do O. Aleksandra Jełowickiego CR (ACRR 1155)
Mój najdroższy Ojcze Aleksandrze.
127
Rzym, 2 grudnia 1873 [r].
W tych dniach byłem bardzo zajęty i nie mogłem tak rychło donieść
o tym, co się stało z O. Władysławem. Był już w Wiedniu i miał
wyjeżdżać do Paryża, kiedy przyszła depesza ze Lwowa od matki Marcelliny
donosząca, że parafia niżniowska nareszcie dostaje się w nasze
ręce. Ks. Kow., jej proboszcz przez komisję śledczą został uznany - jak
to powiedzieć - nie winowajca, ale że bez skandalu nie może być dłużej
proboszczem tam na miejscu; przenoszą go tedy gdzie indziej, a i arcyb.[iskup]
oddaje parafię O. Walerianowi. Te szczegóły otrzymałem
później przez listy i O. Waleriana i m.[atki] Marcelliny, a w telegramie
było tylko przy wiadomości o oddaniu nam parafii niżniowskiej prośba,
aby wstrzymać wyjazd O. Władysława. Zrozumiałem, co to znaczy:
O. Walerian będzie musiał wziąć z sobą do Niżniowa O. Adolfa,
a w Jazłowcu nie będzie tedy nikogo, więc stąd projekt, aby tam przeznaczyć
O. Władysława. I tak się potem z listów pokazało. Lecz ja nie
czekając pośpieszyłem (może za prędko) i zatelegrafowałem do
O. Władysława do Wiednia, aby nie czekając i nigdzie się nie zatrzymując
jechał do Jazłowca, dla porozumienia się z matką Marcelliną
i z O. Walerianem. Albowiem z powodu oddania Niżniowa Marc.[ellina]
musiała wrócić do Jazłowca, zwłaszcza że klasztor cały niżniowski,
który ma być kiedyś naszym, dzisiaj pp. Lanckorońscy oddają naszym
siostrom, które go trzymać będą, aż póki swego w Jarosławiu nie
zbudują. Trzeba tedy, żeby m.[atka] M.[arcelina] ułożyła tę sprawę
z Lanckorońskimi. Myślę, że ta podróż O. Władysława do Jazłowca nie
była jednak za pośpieszna, i że się na dobre obróci. Napisałem do niego
tamże, że może wracać do Paryża dla załatwienia interesów, porozumiawszy
się z O. Walerianem, kiedy ma wrócić.
Co do O. Michała, już teraz nie ma co jechać do Ameryki.
Niech tymczasem pozostaje w Paryżu, a potem zobaczymy, co z nim