Listy O - Zmartwychwstańcy

z mojej strony muszę przyznać, że w danych okolicznościach, jak
one się ułożyły w Jazłowcu, nie widzę podobnież łatwego sposobu
wyjścia, a może nawet, tak jak rzeczy stoją żadnego. A ponieważ nie
można Cię w Twoim cierpieniu opuszczać, i owszem trzeba Ci pomóc,
więc przychylam się całym sercem do tego, aby Cię z Jazłowca
wydobyć, bo zostawić Cię samego w Jazłowcu jest rzeczą zupełnie
niepodobną dla najważniejszych powodów, których wyraźnie, że nie
widzisz, bo byłbyś mi o tym nie wspominał.
Raz opuściwszy Jazłowiec zachodzi pytanie, gdzie się masz
udać. Ty chciałbyś do Ameryki i zdaje Ci się, że to jedyne dla
Ciebie miejsce. Tu mój drogi Ojcze Michale, powinieneś wejść
w bliższe porozumienie ze mną i całą tę rzecz bardziej i zupełniej
na mnie złożyć. Już to jest nieszczęśliwe, że sam sobie układasz
w sposób niemal stanowczy, co się ma stać z Tobą, to Ci wprowadza
do duszy niepotrzebnie pragnienia, zamiary, jakby postanowienia,
które potem są przeszkodą do łatwego i chętnego spełnienia
tego, co w końcu jest wolą Bożą dla Ciebie. Niedobrze
tedy zrobiłeś, że się przywiązałeś do tej myśli jechania do Ameryki.
Co do samej tej podróży i posłania Cię tam na misję, ja
w tej chwili zdecydować się nie mogę na to i chętnie Ci udzielę
powodów, jakie mnie w tym rządzą. Głównym powodem jest ten,
że po wszystkim co zaszło, po tych kilkunastu miesiącach życia
Twego poza Rzymem ja sam czuję potrzebę, abyś Ty lepiej ze
mną się porozumiał i bliżej ze mną stanął, abyś Ty wiele rzeczy
zrozumiał i głębiej do duszy wprowadził. Sam mi piszesz i nawet
list swój od tego zacząłeś: „Dobrze będzie, jeśli drogi Ojciec pozna
obecny stan duszy mojej, za którą czeka go kiedyś odpowiedzialność
przed Bogiem.” Otóż ta odpowiedzialność stoi w tej
chwili przed oczyma moimi. Chcę dla Twojej duszy uczynić, co
będę mógł z łaską Bożą, aby ją postawić, jak trzeba przed Panem
Bogiem. Otóż, gdybym Cię teraz wprost puścił do Ameryki miałbym
do wyrzucenia sobie, że nie uczyniłem wszystkiego co mo-
225