Listy O - Zmartwychwstańcy

63. List do O. Aleksandra Jełowickiego CR (ACRR 1159)
Mój drogi Ojcze Aleksandrze.
159
Rzym, 12 lutego 1874 [r].
Zaczynam od O. Michała, kiedy powiedziałem, że zostaje
pod posłuszeństwem co do domowego porządku, to nie znaczy,
aby posłuszeństwo nie miało być prawdziwym posłuszeństwem,
tylko znaczy ograniczenie Twej władzy rozkazywania co do
przedmiotów, w jakich możesz rozkazywać, to jest, że nie możesz
rozkazywać mu rzeczy poza chwilę obecną wychodzących
i poza Paryż, a więc nie co do jego przeznaczenia, i co do tych
rzeczy, które mają z jego przeznaczeniem związek, jak np. jego
nauki itd. On głównie powinien powtarzać teologię moralną. Ale
jeżeli tego przemieniać lub przeszkadzać temu nie możesz, to
z drugiej strony możesz i powinien byś pilnować i dopomagać,
aby to robił. Przy tym nic nie przeszkadza, abyś go chwilowo
użył do jakiego kazania lub spowiedzi.
Co do O. Władysława nie mogę odstąpić od postanowienia,
aby tu do Rzymu przyjechał. On nigdzie sam, ani też z Tobą
w Paryżu nie przyjdzie do porządku, to tylko w Rzymie stać się
może. Jedyną przeszkodą jest jego opór, ale jakie jego powody?
Właśnie ten sam nieporządek, z którego trzeba, żeby wyszedł
i tak, że samo jego zdecydowanie się przyjechania do Rzymu już
będzie w wielkiej części, nawet w dobrej połowie porzuceniem
i wyjściem z dawnego nieporządku. Całe dobro jego duszy na
przyszłość, a może i na wieczność, zależy od tego jego zdecydowania
się i od przyjechania do Rzymu.
Pisałem wczoraj do niego. Powiedziałem, że masz dla niego
gotowe 1.000 fr. na jego długi, i żeby Cię o nie poprosił. Zapewniłem
go też, że nie będziesz w jego długi wchodził, i że ta sprawa
jest między nim a mną. Chciałem wczoraj i do Ciebie pisać,
aby Ci to donieść, ale już nie zdążyłem, czas poczty był minął.