Listy O - Zmartwychwstańcy

giej strony podkopujemy i owszem wywracamy wszystkie zasady
życia zakonnego i naszego Zgromadzenia, i samego zewnętrznego
wyraźnego prawa kościelnego. Czynisz to z miłości bratniej
i ja Twoją intencję szanuję, ale ona Ci nie daje jasno widzieć, bo
jest źle zrozumiana, a szkodzi i Ojcu Józefowi, i Tobie samemu.
Współcześnie z tym listem posyłam drugi do Ojca Władysława.
Obstaję najmocniej przy moim, to jest, żeby Ojciec Władysław
do Rzymu przyjechał. Daję mu raz jeszcze wszystkie powody
i przyczyny, i mocniej niż kiedy, chociaż z wielką miłością
i prawdziwie po ojcowsku. Nie nastaję jednak na to, aby natychmiast
przyjeżdżał, daję mu czas do pokończenia interesów, aż do
chwili, póki go nie zawołam, ale nastaję na to, aby był gotów
przybycia na pierwsze zawołanie. Ojciec Święty jest wciąż bardzo
łaskawym dla naszego Zgromadzenia. Seminarium nasze
przyszłe bułgarskie, które kazał był polecić, jak wiesz, dziełu de
la Propagation, itd. Co do funduszów, teraz zatwierdził urzędownie,
co do egzystencji z tym przywilejem, że to będzie jako filia
Propagandy rzymskiej i w bezpośredniej od niej zależności. To
nam daje wielką powagę na wschodzie i stanowi w zupełnej od
biskupów niezależności. Już jest godzina poczty. Nie mam pod
ręką ostatniego Twego listu, bo jest u O. Juliana, czy u O. Leona,
nie wiem tedy z pewnością, czy jest tam jaki punkt jeszcze
potrzebujący odpowiedzi. Ale gdyby był nie omieszkam odpisać.
W tych dniach miałem długie rachunki do kończenia i inne
nagłe zatrudnienia. Więc dlatego o kilka dni tę missywę [piśmienne
poselstwo] zwlekłem.
Ściskam Cię z serca i z duszy. Pan Jezus z nami.
166
Twój w Jego miłości ks. Piotr