Listy O - Zmartwychwstańcy

o pokorę, ta Ci najwięcej potrzebna. Ach, tyleśmy o tym mówili
o Twojej zarozumiałości i pysze, a ona po tylu latach pracy duchownej,
czyż miałaby dzisiaj być większa niż kiedy? Proś na gwałt
P.[ana] Boga o pokorę. Pan Jezus z nami.
Twój w Nim ks. Piotr
58. List do O. Władysława Witkowskiego CR (ACRR 3465)
Mój drogi i bardzo drogi Ojcze Władysławie.
148
Rzym, 26 stycznia 1874 [r].
Już kilka dni, jak telegram do Ciebie do Wiednia wyprawiłem,
abyś jechał do Paryża. Chciałem natychmiast do Paryża do
Ciebie pisać, ale w tych ostatnich dniach tak byłem Kongregacjami
i jedną i drugą zajęty, że ledwie czas miałem do spania, i to
jeszcze. Pierwszej wolnej chwili używam, aby do Ciebie pisać.
Mój drogi i kochany Władysławie, rachuj na moje serce, na moją
miłość dla Ciebie, a przy tym na wyrozumiałość i najlepszą chęć
w dopomożeniu Tobie. Tylko z drugiej strony słuchaj mnie, słuchaj
koniecznie, to Cię zbawi, a ku temu potrzeba, abyś mi uwierzył i miał
zupełne zaufanie. Widzę, że Ojciec Walerian nie wiedząc i nie zdając
sobie sprawy z tego, co czyni wprowadził Cię w nowe pokusy, bo też
on sam jest w pokusie w tej chwili. Ale o tym niepodobieństwo jest
porozumieć się przez listy, zaczekam tedy, aż przyjedziesz do Rzymu,
a tymczasem proszę Cię, mój najdroższy O. Władysławie, zapomnieć
o wrażeniach, jakie stamtąd wywiozłeś, to jest od O. Waleriana z Jazłowca,
o ile te wrażenia osłabiają Twoje zaufanie dla mnie. Mój
drogi, to zaufanie ku mnie, ta pewność w duszy, że ja jako Twój Przełożony
zastępuję Ci miejsce Boga powinno być dla Ciebie kamieniem
węgielnym, podstawą dla Ciebie w tej krytycznej epoce Twego życia
i wszystko, co Ci to zaufanie osłabia jest pokusą diabelską i powinieneś
się tego strzec jak ognia.