Listy O - Zmartwychwstańcy

uczucie, że zapewne w tym liście musi być coś niedobrego. Jest
w nas niekiedy pewne ogólne usposobienie pod wpływem dawnych
wrażeń i różnych przyczyn obecnych, które nam w danym
razie każe z góry sądzić, przeczuwać, brać rzeczy podług tego
usposobienia; co nam przeszkadza do bezstronnego, spokojnego,
prawdziwego ich poznania i przyjęcia.
Mówię Ci to mój najdroższy O. Walerianie, bo tego potrzebujesz
i to Ci będzie pożyteczne, jeżeli uwagę wziąwszy do serca
będziesz się starał z niej korzystać; zwłaszcza że i to masz do
siebie, iż jesteś pochopnym do doraźnego sądzenia, a sąd raz powzięty
wchodzi do głębi Twojej istoty całej. Lecz widzę, że
i z tego się poprawiasz; w tym razie na przykład, dobry Twój
anioł kazał Ci drugi raz ten Twój list przeczytać i przy drugim
czytaniu otworzył Ci oczy. Deo gratias!
Odpisuję Ci dzisiaj jak najprędzej na te dwa Twoje listy, bo
w tych dniach innych od Ciebie oczekuję, więc trzeba zawczasu
załatwić. Moim ideałem było na początek dać Tobie do Galicji
OO. Wład.[ysława] i Adolfa i pamiętasz, że Ci o tym mówiłem
i przy tym wciąż trwałem. Ci dwaj mają prawdziwe powołanie
i prawdziwą łaskę Bożą wewnątrz w duszy; mimo wszystkich ich
usterek, a nawet wybryków, jak to zawsze twierdziłem. Ale niestety
w obu, to było tak zawalone śmieciami i gnojem paryskim
i amerykańskim, że jakby już nie było. Póki to się na powrót nie
odezwało i nie stanęło w całej pierwszej sile, nie można ich było
posyłać do Galicji, zresztą zapewne byliby nie poszli. Owszem
i jeden, i drugi stanowczo tu w Rzymie prosili o uwolnienie ze
Zgromadzenia, i właśnie tej krytycznej chwili Pan Bóg czekał,
aby okazać cuda łaski Swojej. Zapewne teraz wiesz lepiej i bliżej
o tej zmianie, jaka w nich zaszła tu w Rzymie przez ten cud i to
w takiej krytycznej chwili, naprzód w jednym, a potem w drugim.
Miałbym Ci bardzo wiele do opowiedzenia o tym, a piszę
teraz w ogólności, bo na to tylko, żebyś wiedział, iż ta rzeczywistość
w Jazłowcu, którą Ty jakby przeciwstawisz tym cudom
129