Listy O - Zmartwychwstańcy

zajął, i że mu nic nie przedstawił. Marini tegoż dnia był dwa razy
u mnie i prosił o cały zbiór dokumentów. Szczęściem Jan Hempel
skończył swoje lekcje i mogłem go zaprządz do pracy. Ułożyła
się tedy niemała kupa dokumentów, którą w tych dniach Mariniemu
wręczę. Dostateczna. Jedna tylko strona kuleje, to jest
owych prześladowań i okrucieństw, i krwi przelewu na pojedynczych
osobach lub miejscowościach dokonywanych. Są wprawdzie
wymienione miejscowości i pojedyńcze osoby, ale nie ma
daty, w którym dniu to się stało. Poczciwi korespondenci ani nie
przypuszczają, jakiej to wagi w dokumentach publicznych!
Przy końcu mojej audiencji sam papież mnie się zapytał, co by
było do zrobienia? Odpowiedziałem zostawiając rzecz mądrości Ojca
Św.[iętego], że mnie by się zdawało, iż tu koniecznym jest wykląć
tego Popiela, coś podobnego do tego, co uczynił Grzegorz XVI. I to
wskutek tego, jak widać Marini otrzymał rozkazy. Proszę Cię mój najdroższy
O. Walerianie, przyślij mi, co możesz mieć szczegółowego
i szczególnego w tej sprawie, wyjąwszy aktów, jakie były po dziennikach.
Przede wszystkim zaś zrobiłbyś mi prawdziwe cacko – podarek,
gdybyś mi dał daty owych okrucieństw.
Piszesz mi, że m.[atka] Marcellina w Wiedniu, i że czatujesz na
nią w przejeździe jej do Jarosławia. Co znaczy ta podróż do Wiednia?
Czy była jaka trudność co do otworzenia domu w Jarosławiu?
Otworzyłem Ci się szczerze, a dosyć obszernie co do moich
z nią stosunków przed Twoim wyjazdem z Rzymu. Uczyniłem to
w intencji dalszego porozumienia się, gdyby do tego była następnie
przyczyna i okazja. M.[atka] Marcellina nie odpisała mi na
list mój ostatni. Tym sposobem nie wiem nawet, co się dzieje
z O. Michałem, i czy go potrzebuje dalej jeszcze na czas jakiś,
czy nie potrzebuje. Pisałem jej bowiem, że tak długo ma w Jazłowcu
zabawić, jak długo będzie go potrzebowała. Ona mi nic
nie odpisała, a O. Michał pisze mi w odpowiedzi na mój list,
w którym mu dałem do wyboru czy do Rzymu, czy do Ameryki,
czy do Paryża, że on by życzył sobie pozostać w Galicji, i że
243