Listy O - Zmartwychwstańcy

Mam nadzieję, że dwaj Ojcowie, którzy tam jadą i pewien czas u tego
ostatniego mają zabawić, dadzą nam dokładne wiadomości. Kazałem
im przynajmniej wszystko jak najszczegółowiej opisać.
Rzym, 19 listop.[ada] 1873 [r].
Czy nie uważasz w tym wszystkim cudownej i najłaskawszej
ręki Bożej? Zdaje się, że Pan Jezus sam rządzi Zgromadzeniem i wyprowadza
nas z nieprzebytych miejsc, do jakich zaszliśmy. Nawrócenie
O. Władysława, O. Adolfa nawet Wołowskiego, utrzymanie się
Eleny itd., są jakoby jedna po drugiej znakomite łaski, a poniekąd cuda.
Obok tego stawią się inne w odmiennym rodzaju. Przyjeżdża
stary Hempel z synem pisząc do nas, że rewolwerem kilku z nas
zastrzeli, a potem siebie przed drzwiami domu naszego. Przyjeżdża,
widzi się z Ojcem Świętym naumyślnie w tym celu wokacji syna (co
tylko za szczególną łaską Bożą można było od papieża otrzymać, aby
w takim celu chciał go przyjąć) i jak baranek przychodzi do nas,
i sam mi syna do rąk oddaje. Wszystko, co zdawało się być najstraszniejszą
groźbą, zamienia się na końcu na dar i łaskę. Czyż nie Pan
Bóg i nie miłośna a cudowna Jego ręka?
Z drugiej strony mnożą się powołania. Przybył z Poznania bardzo
zdatny młodzieniec, Jan Kowalski, a i z tym była historia szczególna,
którą tylko za długo opowiadać, z czarnej zamienione na białą. Przybył
ksiądz jeden Niemiec, Antoni Hainke, doktor filozofii, z bardzo dobrym
powołaniem, mający lat 40, a który od lat kilkunastu zajmuje się wychowaniem
młodzieży. Przybył też, jak mówiłem Jan Hempel 41 . W tych
dniach ma przybyć jeszcze jeden, z listów i świadectw bardzo dobrze się
zalecający Robert Piskorz, który skończył Ober Sekundę na Śląsku - nie
rachując dwóch, czy trzech nowych b.[ardzo] dobrych braciszków.
Wszystko to, także z tej samej ręki Bożej.
Oto, mój najdroższy Ojcze Walerianie bieżące wiadomości
___________
41 HEMPEL JAN CR – (1843-1881). Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1878 r.,
zmarł 25 kwietnia 1881 r. w Zapatowie.
116