Listy O - Zmartwychwstańcy

72. List do O. Waleriana Przewłockiego CR (ACRR 218)
Mój najdroższy Ojcze Walerianie.
175
Rzym, 26 kwietnia 1874 [r.]
Twój list z Bononii i z Padwy wczoraj otrzymałem i serdecznie
Ci zań dziękuję, a z odpisem czym prędzej pospieszam.
Naprzód muszę Ci donieść, że co do kapłaństwa w Jazłowcu
na tym stanęło, iż uda się tam O. Leon, tymczasem będzie tam
ks. Adolf. Z tego się pokazuje, jak potrzebny jest Twój spieszny
powrót do Rzymu, bo bez tego O. Leon nie mógłby stąd ruszyć.
Z Twego listu bardzo mnie naprzód pocieszyło to, co piszesz
o wrażeniu, jakie przy samym odjeździe sprawił na Tobie
O. Julian. Wierzaj mój najdroższy, że wiele rzeczy inaczej byś
widział, gdybyś nie był w tak ciężkiej pokusie i nie przypuścił
był jej do duszy. Pamiętaj, co Ci mówiłem w ostatnich chwilach
wieczorem przed Twoim odjazdem, iż niesłusznie przypuszczasz,
że nie mają serca i miłości. Ale i w tym bieda, że i moim słowom
nie wierzysz, i że im znaczenie dajesz nie takie, jakie mają, ale
jakie według przypuszczonej przez Ciebie intencji zdaje Ci się,
że mieć muszą. To prawdziwe nieszczęście te Twoje przypuszczenia
i sądzenie podług nich o wszystkim.
Wracam do Twego listu i szczerze Ci powiem, że jego początek
lepszy jest od końca. Z początku wyraźnie łaska oddaliła
była od Ciebie przemoc pokusy, byłeś wolniejszy od tej ostatniej,
a stąd w lepszym usposobieniu. Ale już drugiego dnia Twego pobytu
w Padwie rzecz się zaczęła zmieniać, pokusa znowu u wrót
stanęła i Tyś zaczął na nią patrzeć i z nią rozmawiać.
Piszesz mi z Bononii: „Do wszystkich moich win dodać
muszę... najważniejszą, że postawiwszy się raz na stanowisku
krytycznym nie widziałem już i nie uszanowałem tego, co w niej
Bóg rzeczywiście działał itd.”