Listy O - Zmartwychwstańcy

ko jedno. Główna, jedyna rzecz, o którą mi idzie jest ta, abyś stanął
w takim stosunku do mnie i do Zgromadzenia, w jakim być
powinieneś. Ty w nim nie jesteś; i dwa są głównie nieporządki,
które są tego przyczyną: pierwszy zewnętrzny, drugi Twój osobisty
i bardziej wewnętrzny.
Zewnętrzny nieporządek w tym jest, że masz sprawy, stosunki
i całe jakoby życie poza Zgromadzeniem, swoje własne,
o którym przełożeni, a ja szczególnie nic nie wiem, a przynajmniej
nie od nich, nie ode mnie, to życie Twoje zewnętrzne pochodzi
i zależy. Tak być nie powinno żadną miarą.
Drugi nieporządek jest w tym, że Twoje życie osobiste, zacząwszy
od duszy, modlitwa, Twoja praca wewnętrzna itd., aż do materialnych
szczegółów nie jest w warunkach zakonnych, a szczególniej
znowu nie jest pod przewodnictwem, pod zależnością przełożonych.
I to także być nie powinno. Powiadasz, że potrzebujesz życia czynnego.
Nie przeczę. Ale to życie czynne powinno być w tych warunkach,
o jakich mówię. Inaczej nie jest życiem, choćby było najczynniejszym.
Ty sam siebie łudzisz mówiąc o tym, to co nazywasz życiem
czynnym, jak je rozumiesz niczym innym nie jest, tylko tym nieporządkiem,
który Ci wykazuję.
I tu jest trzecia przyczyna, czyli raczej skutek Twego nieporządku.
Ty się łudzisz, co do Twego stanu, a nawet powodów
postępowania, zamykasz oczy i nie widzisz jasno, a sam siebie
łudząc, łudzisz koniecznie innych, to jest mnie samego i nie jesteś
zupełnie szczerym, jakbyś znowu być nim powinien. Mówię
Ci to pod Bogiem i dlatego mówię całą prawdę. Powiadasz, że
widzisz i czujesz we mnie ojca, ale nie czujesz przełożonego.
I w tym się łudzisz. A naprzód, któż jest lepszym przełożonym,
jeżeli nie ojciec? Więc, dlatego że Ci Pan Bóg dał Ojca za Przełożonego,
już znać go nie chcesz? Raczej powinien byś podziękować
Bogu. Zresztą chcesz, czy nie chcesz, ja jestem Twoim
Przełożonym i od Ciebie zależy, od Ciebie powiadam zależy widzieć
i uznać we mnie Przełożonego i słuchać tego, co Ci mówię.
163