Listy O - Zmartwychwstańcy

nia, co też urzędownie uczyniłem. A przedtem pytano mnie o dwóch
kandydatach Bułgarach do Kolegium tutejszego Propagandy, czyli
greckiego, których chcą tu stamtąd przysłać, na co odpowiedziałem
wyciągami z listów O. Tomasza o owych dwóch, których on musiał
z naszego Zakładu wydalić, a którzy zdają mi się być Ci sami. Do
Propagandy żadnego zaskarżenia na nas ani ze strony Popowa lub
Nikity, ani ze strony Galaberta z pewnością nie było dotąd. To by
dowodziło, że są ostrożni, i że przeczuwają jak tu rzeczy stoją.
M.[atka] Marcellina przysłała nam Twój list do niej z Ruszczuku,
który chociaż szedł przez Jazłowiec, nie dłużej jednak był
w drodze od ostatniego Twego wprost tu przysłanego. Za Twoje listy
bardzo pięknie Ci dziękuję mój drogi O. Walerianie, a coraz bardziej
się przekonywam, że Twoja podróż na Wschód była i jest opatrzną.
Co do odwołania m[onsi]g[no]ra Milani z nikim o tej sprawie
nie mówiłem, nic tedy nie wiem, dla jakich się to stało powodów. Że
jednak nie jest niełaską dowodzi tego mianowanie go na jedno z biskupstw
w Toskanii, jego ojczyźnie, czego być może on sam sobie
życzył. W Propagandzie są jak zawsze najlepiej dla nas usposobieni,
a my u nich jak w domu. Mają nam w tych dniach odpowiedzieć na
prośbę, aby braciszkowie mogli odbywać swój nowicjat w Adrianopolu.
Namyśliwszy się lepiej zdaje mi się, że nie ma co pisać do
Testy, owszem zdaje się lepiej, żebyś Ty sam jako wizytator całą tę
rzecz z nim traktował. Więc tylko posyłam Ci kopię owego listu du
Conseil de Lyon do m[onsi]g[no]ra Charbonnel na przypadek, gdybyś
jej nie miał. Ten jeden akt powinien oświecić i przekonać m[onsi]g[no]ra
Testa. Zresztą odezwa Propagandy polecająca nasze Seminarium
z podpisem kardynała Barnabo, jest wydrukowana w L’Oeuvre
des Ecoles d'Orient.
Co do Twego patentu na misjonarza apostolskiego już go dawno
mieć musisz, wysłałem go stąd jak raz tego samego dnia, którego
i Ty swój list do mnie pisałeś, to jest 21 listopada. Chociaż nasi braciszkowie
za dwa dni stąd wyjeżdżają posyłam jednak list ten przez
pocztę, bo mi się zawsze ta droga lepiej podoba. Chcę mieć nadzieję,
217