Listy O - Zmartwychwstańcy

ze mną nim nie jesteś. Trzeba się stać prostym jak dziecko, szczerym
i niewinnym jak gołąbek.
Jeszcze raz mój drogi i najdroższy Ojcze Władysławie odwołuję
się do prawa, jakie mi Pan Bóg daje i do obowiązku, jaki
na mnie Pan Bóg włożył względem Ciebie, jeszcze raz powtarzam,
że co czynię z Panem Bogiem i w Jego imieniu czynię,
a Ty żadną miarą nie powinieneś się opierać.
To samo czynię, kiedy Cię przywołuję do Rzymu. Ja przed
Bogiem nie mogę inaczej uczynić. Jakkolwiek Ci to może być
przykre, musisz szlachetnie zwyciężyć siebie i pójść za głosem
Bożym. Gdybym co innego uczynił i na co innego pozwolił uczyniłbym
po ludzku. Ja tego nie mogę, chociaż już O. Aleks.[ander]
zdaje się na to przychylać. Nie mój najdroższy, dla Ciebie nie ma
innego wyjścia, tylko stanąć ze mną w zupełnej jedności i porozumieniu
i uczynić to, co ja uznam za stosowne, za potrzebne
i konieczne dla Ciebie i dla duszy Twojej. Czyż ja miałbym serce
niepotrzebnie Cię męczyć?
Nie myśl z góry o ekonomstwie lub o czym innym. Zrobimy
tu na miejscu, co potrzeba będzie zrobić. Rozumie się, że
dawnych znajomości Twoich tutaj odnawiać nie będziesz, owszem
zupełnie się od nich uchylisz. Przez czas Twego tu pobytu
zajmiesz się Panem Bogiem i Twoją duszą i tym tylko, co z tym
zgodne. Nie myśl tylko o niczym strasznym, zaufaj mi, a przede
wszystkiem Panu Bogu. Rachuję na łaskę Bożą, która już tyle
razy odciągnęła Cię od przepaści, że i tą razą dopomoże Ci i da
Ci spełnić Twój obowiązek Władysławie, mój najdroższy Władysławie,
słuchaj mego głosu, który najistotniej jest dla Ciebie głosem
Bożym. Czekam tedy na Ciebie w Rzymie. A tymczasem
modlę się za Ciebie i polecam Cię tysiąc i tysiąc razy łasce Bożej
i przyczynie Najświętszej Panny.
Twój w miłości Pana Jezusa ks. Piotr
158