Listy O - Zmartwychwstańcy

sze moje postępowanie i przyznasz, że mam słuszność.
27 listopada. Kiedy to piszę otrzymuję drugi list Twój już
ze Lwowa, z 22 listopada z wiadomościami o Niżniowie. Deo
gratias! Już przed paroma dniami otrzymaliśmy byli telegram od
m.[atki] Marcelliny z 23 listopada, a więc w dzień później po
Twoim liście wyprawionym. Wskutek tego telegramu wyprawiłem
od siebie telegram do Wiednia do O. Władysława, aby jechał
do Jazłowca i spodziewam się, że on się tam już znajduje. Może
to było za nagle kazać natychmiast jechać jemu do Jazłowca i teraz
zastanawiając się może bym tego nie uczynił. Starałem się
wytłumaczyć z powodów w liście do matki; tu zaś to powiem, że
może najgłówniejszym powodem była jakaś wewnętrzna kombinacja
i poczucie, że tak będzie najlepiej. Mam nadzieję w Panu,
że to na najlepsze obróci. Wprawdzie O. Władysław musi jeszcze
wrócić do Paryża dla ułożenia swoich interesów, ale spodziewam
się, że to nawiedzenie Jazłowca zachęci go do tym dobrowolniejszego
powrotu tamże i przyczyni się do wybicia mu z głowy
Ameryki, która mu zapewne do niej już wlazła zanadto.
Z tego widzisz, że już stanowczo piszę o pozostaniu O. Władysława
w Galicji. Wnioskując z telegramu m.[atki] Marcelliny już
taki obrót rzeczy przypuszczałem, ale teraz skoro przypuszczenie obraca
się w pewność, chętnie do takiego obrotu się skłaniam. Widzę we
wszystkim wyraźną wskazówkę woli Bożej, i to nawet Opatrznie
naprowadzoną, bo żeby o parę tygodni Niżniów się był spóźnił nasi
misjonarze już zapewne byliby na wysokim morzu. W moim liście do
matki już przypuszczałem, co mi w swoim piszesz, że Ty z O. Adolfem
przeniesiecie się do Niżniowa., a O. Władysław będzie w Jazłowcu.
I cieszyłem się, że temu ostatniemu nic nie mogło zdarzyć się pomyślniejszego.
Co do O. Brzezińskiego, trzeba się nad tym jeszcze lepiej
zastanowić. Rzecz jest taka, że O. Aleksander wcale nie życzy
sobie opuszczać Paryża, a gdybym go stamtąd przemocą odwołał
zrobiłbym mu nie tylko przykrość, ale boleść. Dla duszy O. Alek-
123