Listy O - Zmartwychwstańcy

azem powiada, że kardynał Franchi rad jest z Twojej misji, ale
nie widzi potrzeby dawać Ci osobnych poleceń, a więc ani osobnego
listu, dał zaś z wielką chęcią tytuł mis.[jonarza] apost[olskie]go.
Między nami mówiąc ma rację, bo rzeczywiście nie było
racji, aby Ci coś osobnego od Propagandy dawać.
Gdybyś się mnie był w tym poradził, byłbym Ci rzecz odradził,
że beze mnie do Cz. się udałeś (czego Ci zresztą nie wyrzucam
zgoła) zachowałem się biernie, zwłaszcza że byłem chory.
Tym sposobem samo z siebie się pokazało, że rzecz była niepotrzebna.
Masz wszystko, czego Ci potrzeba w tymże posłannictwie,
które na Ciebie włożyłem. Charakter wizytatora naszych
misji daje Ci charakter urzędowy przed delegatem apostolskim
i dostateczny, i prócz tego zaszczytny, na który on niezawodnie
bardzo będzie zważał, i który Cię do wszystkich odpowiednich
kroków uprawnia i upoważnia.
Posyłam Ci sam patent na misjonarza. Adnena tłumaczące
przywileje itd., tu zostawiłem dla nie przeciążenia listu. Możesz
je dla wiadomości przeczytać tymczasem w egzemplarzu, jaki ma
O. Tomasz. Najważniejsza rzecz przychodzi teraz. Widziałem się
przed paroma godzinami z kardynałem Franchi, a że mnie sam
zaczął się pytać o biskupa Nila, o jakiegoś, czy jakichś studentów,
których przysyła ks. Nikita itd. Musiałem wspomnieć o ich
biernym, czy ujemnym dzisiaj dla nas usposobieniu i napomknąć
także o ojcu Galabert i jego występowaniu przeciwko nam dodając,
że się nie chcę dzisiaj nad tym rozwodzić, bo właśnie dla
tych głównie powodów wysłałem Ciebie na Wschód, ażebyś
wszystko dokładnie zbadał, ile można załatwił i zdał sprawę ze
wszystkiego, i że wtedy dopiero będziemy o tych rzeczach traktować.
Bardzo to się kardynałowi podobało, bezwarunkowo pochwalił
i wyraźnie był rad Twojej misji, której ostatniego wypadku
z pożądaniem oczekuje. A był przy tym i Roncetti, który
to zadowolenie widocznie podzielał.
210