Listy O - Zmartwychwstańcy

długo i na wszystkie strony przed Bogiem obmyśliwszy muszę Ci odpowiedzieć,
że na teraz przynajmniej, nie mogę Twoim i jego żądaniom
zadość uczynić, jakkolwiek mnie to boli. Tej odpowiedzi nie chcę Ci
dać tak na sucho i wejdę raczej w niektóre powody. Naprzód bardzo on
pięknie uczynił, że się do wszystkiego szczerze przyznał; ten szczegół
wielce za nim przemawiał. Ale z drugiej strony stało to naprzód, że się
wydalił, czy był wydalony z innego Zgromadzenia; po wtóre, stał
powód i przyczyna dla której się wydalił, następnie ten szczegół, że na
świecie uspokoił się i przyszedł do równowagi moralnej, co by zdawało
się wskazywać, że mu łatwiej żyć porządnie na świecie, i że mu Pan
Bóg to, a nie co innego być może przeznacza; nareszcie, że zbyt krótki
czas jeszcze żył na świecie albo raczej w tej równowadze, którą tym
sposobem znalazł i nie można rozsądnie wnioskować, że wszystko
minęło i już nie ma niebezpieczeństwa. Wszystko to, jak widzisz jest
więcej niż dostatecznym powodem, aby wnieść, iż na teraz przynajmniej
o przyjęciu jego mowy być nie może, zwłaszcza że te przyczyny
zamknięte są w naszych „Konstytucjach”, jako przeszkody do przyjęcia
i tylko wtedy pominięte być mogą, kiedy kandydat przedstawia skądinąd
rękojmie dające zupełne moralne bezpieczeństwo. Od tych rękojmi
daleko tu jesteśmy, zwłaszcza że tu brakuje największej a koniecznej, to
jest wypróbowania się przez dłuższy czas w odzyskanym porządnym
życiu, a nawet wykazania odzyskanego pomyślnego stanu zdrowia, do
czego także potrzeba czasu. Wniosek tedy jest ten, że przynajmniej na
teraz, przyjętym być nie może.
Rada zaś jest taka: naprzód niech się nie zraża, że ufa Bogu i Jego
łasce; potem niech próbuje, czy go P.[an] Bóg nie powołuje do
życia na świecie, modląc się i w tej myśli i przypuszczeniu. Na koniec,
gdyby przemagało powołanie zakonne i ustaliło się przez pewien dostateczny
przeciąg czasu, przez parę lat na przykład, wtenczas będzie
można na nowo tę rzecz wprowadzić i przekonać się o prawdziwości
powołania. Tyle co do rzeczy. Teraz zaś Cię proszę mój drogi księże
Janie, abyś kochanego Twego protegowanego serdecznie ode mnie
pozdrowił i wyraził mu, że mu dziękuję za jego szczerość, że go za to
cenię, kocham i modlić się za niego będę, co też i czynię.
179