Listy O - Zmartwychwstańcy

103. List do O. Leona Zbyszewskiego CR (ACRR 3551)
Mój najdroższy Ojcze Leonie.
227
Rzym, 5 kwietnia 1875 [r].
Bardzo już dawno nie pisałem do Ciebie; proszę mi wierzyć, że
nie z obojętności, nie z małej chęci znoszenia się z Tobą, bo przeciwnie,
najmilej by mi było być w jak najczęstszym i najbliższym porozumiewaniu
się z Tobą. Były rozmaite przyczyny, już to nie najmniejsza
była ta moja wielka praca dla Propagandy, której jeszcze nie
skończyłem, a która mi najlepszy żywy czas pochłaniała i jeszcze pochłania.
Było jeszcze i to, żeśmy się z początku nie dosyć rozumieli
i ja nie czułem w Tobie całkowitego odpowiedniego usposobienia,
abyś Ty mnie chciał i mógł zrozumieć. Od pewnego czasu, dzięki
Bogu, czuję że ta ostatnia przyczyna usunięta. Twoje listy w tych
czasach pisane tchną innym i dobrym powietrzem, wyraźnie Pan
Bóg niejedno w Twej duszy rozświecił i na inną nutę nastroił.
Dzisiaj mam najlepszą nadzieję, że Pan Jezus ziści między nami
ten swój Boży porządek i jedność, które zawsze powinny by być
między nami.
Pisałem przed kilkoma dniami do Ojca Michała, a ponieważ
przewidywałem że niecierpliwie czeka mojej odpowiedzi, więc
tego samego dnia, którego list skończyłem i wyprawiłem, zatelefonowałem
o tym przyrzekając, że wkrótce wyprawię listy i do
Ciebie i do matki. Uiszczam się dziś z tego, a naprzód piszę o Ojcu
Michale. Pisałem do niego, że w tej chwili na wyjazd jego do
Ameryki zezwolić nie mogę, że nic mu już nie mówię o jego myśli
pozostania samemu w Jazłowcu, bo powiadam mu, że to rzecz
niepodobna i przykro mi, że on tego sam nie pojął. Nie mogę zaś
przystać na wyjazd jego do Ameryki, bo jego kilkunastomiesięczny
pobyt poza Rzymem dowiódł, ile mu jeszcze brakuje,
dlatego też pragnę go mieć w Rzymie wprzódy i ułatwić mu, i zająć
się jego porozumieniem się i zbliżeniem się większym ze