Listy O - Zmartwychwstańcy

skutek tej rzeczy. Otóż do tego chciałbym tu sprowadzić O. Karola,
ażeby i on z tego korzystał. Trzeba się tedy nad tym wszystkim
zastanowić i kto wie, czy nie wypadnie O. Michała zostawić
na teraz w Paryżu, O. Karola sprowadzić do Rzymu, a O. Władysława
tymczasem samego przeznaczyć do Jazłowca. Chciałem
o tym wszystkim pisać do matki, ale ponieważ tutaj rozpisałem
się już szeroko i nie chciałbym pisać tego samego po raz drugi,
więc proszę jej to przeczytać i powiedzieć, że proszę aby się pomodliła
i dała mi całe swoje zdanie, nawet co do kwestii rozwiązania
misji w Paryżu.
Dodać muszę, że są racje za pozostawieniem: 1. że jest pomocną
misjonarzom i misjom, a szczególnie adrianopolskiej, której
by utrzymanie bardzo trudnym było bez pomocy O. Aleks.[andra]
w Paryżu (lub kogo innego); przynajmniej dotychczas
byłoby było niepodobnym. Wszystkie grube sumy dla tej misji
wyrabiała misja paryska i trzeba było zachodów niemałych; bez
tych zachodów nie byłoby to przyszło. 2. Jest całe wydawnictwo
dzieł naszych i b.[ardzo] wielki materiał księgarski (ksiąg wydanych)
jest ze 30 dzieł mniejszych i większych wydrukowanych,
a nie jednego tysiące egzemplarzy stąd stosunki z drukarzami,
księgarzami, których z Rzymu sprowadzić nie można. Innych
miejscowych drobniejszych racji nie tykam. Pisałem przed paroma
dniami, otrzymawszy telegram, do Jazłowca, do matki. Piszę
i dzisiaj, ale w tym interesie odsyłam do Ciebie; i tak listu dzisiaj
nie skończę i myślę, że wyjdzie jutro; nie spieszę się, bo widzę
z Twego listu, że matka nie tak prędko jak tego sobie życzyłem
wyjedzie. Tymczasem pozdrawiam najserdeczniej w Panu.
Pan Jezus z nami. Pozdrów O. Adolfa, uściskaj go czule; pozdrów
wszystkie siostry. Kocham Cię zawsze z całej duszy. Przede
wszystkim ściskam O. Władysława, piszę do niego.
125
Twój w miłości Pana ks. Piotr