Listy O - Zmartwychwstańcy

niu się do rzeczy jako przełożonego. Wracając dziś do tego czuję
potrzebę poproszenia Cię o jedną łaskę, jako warunek do tego,
abym mógł dalej pisać. Oto proszę Cię, abyś zapomniał jak się
nazywam, jak wyglądam, jak robiłem i robię, itd., i żebyś pamiętał
o jednym tylko, podczas kiedy będziesz to czytał, o tym jednym,
że Pan Jezus mi dał i ja mam prawo, a również obowiązek
mówienia Ci, o czym Ci tu będę mówił. Główna uwaga, przestroga,
miłosne upomnienie, jakie Ci czynię w tym leży, że się wziąłeś
do rzeczy pełen siebie samego, cały zajęty tą myślą, jak się
masz postawić, i jak czynić, aby Ci się udało. Mówię Ci to w całej
prostocie i najlepszej chęci, mój najdroższy Ojcze, nie zważając
na to czy to uznasz, czy będziesz temu przeczył, bo już zrobiłem
abstrakcję od osobistości, a z drugiej strony odwołuję się
wprost do Twego sumienia, na które rachuję, tak jak rachuję na
łaskę Bożą. Przyszedłeś tedy sam i postawiłeś siebie samego,
chociaż nie przeczę, że myślałeś o tym, aby to było z Bogiem, ale
to było myślą tylko, a mówię, co mi się zdaje, co ze wszystkich
oznaków wnioskuję. Ponieważ Ci chodziło o to, aby Ci się udało,
pilnie starałeś się usunąć wszystkie przeszkody, między innymi
i Ojca Bakanowskiego, którego obecność pod wieloma względami
była niekorzystą dla Twojej osobistości i nie pozwalała Ci się
postawić tak jak chciałeś. Nie zrozumiałeś, nie przyszło Ci zapewne
ani na myśl, że gdybyś się był porozumiał z O. Bakanowskim,
i gdybyście podali sobie byli ręce, ten Ojciec byłby się
stał dla Ciebie wielką pomocą, a nawet pociechą i korzyścią. Ale
do zrozumienia tego trzeba było stanąć bez osobistości i z miłością,
która dopiero daje czysty i jasny rozum. Dla tych tedy powodów
starałeś się usunąć wszelkie przeszkody. Przewidywałeś
następnie i starałeś się otoczyć tym, co uważałeś jako pomoce
i tu staje O. Michał. Jak skoro wszystko tak było ułożone, wystąpiłeś
do dzieła, z jednej strony na Ojca Michała, a z drugiej
w kierunku do sióstr i matki. Chciałeś, aby O. Michał przyjął
Ciebie jako reprezentację, jako uosobienie Zgromadzenia, „Reguły”,
zasad życia, Pana Boga, a co do sióstr, chociaż w innej
230