Listy O - Zmartwychwstańcy

Wielka bieda, mój drogi Ojcze Władysławie, że nie zważasz
czysto i bez siebie na Pana Boga. Wtenczas widziałbyś i to,
że przełożony jest doprawdy zastępcą Bożym i stoi na Jego miejscu,
a wtenczas byłbyś i to widział, że to Pan Bóg sam czuwał
nad tym, abyś do Ameryki nie pojechał. Te wszystkie historie
zakulisowe Ojcu Walerianowi i Matce Marcellinie nic temu nie
przeszkadzają i byłbyś je w innym świetle widział, gdybyś był
rzeczywiście na czystym Bożym stanowisku.
Jesteś w ciemności, w zamąceniu, w zaburzeniu, a wszystko
z tego samego powodu, że nie widzisz osoby Bożej w Przełożonym.
Ja się tym nie zrażam mój najdroższy i wobec Twojego
oporu, i nie uznawania we mnie władzy nadprzyrodzonej, przychodzę
do Ciebie z tym większym jej zatwierdzeniem. Ja nie
mam do Ciebie innego prawa, ani obowiązku jak ten, który mi
Pan Bóg daje, nie mogę przemawiać do Ciebie inaczej, jak tylko
w imieniu Pana Boga. Mam najgłębsze w Bogu uczucie sumienia,
że Ty jesteś moim dzieckiem w Panu, za które muszę przed
Nim odpowiadać, że jestem Twoim Ojcem, którego Ty powinieneś
słuchać. Między nami nie ma innych stosunków i być nie powinno
i ja w tym tylko charakterze przychodzę i mówię do Ciebie,
i wiem, i Ty wiedzieć powinieneś, że mam z sobą Boga, że
Pan Jezus jest ze mną.
Nie zżymaj się mój najdroższy, nie oburzaj, nie opieraj. Powiem
Ci, co Pan Jezus do Świętego Pawła: „Trudno Tobie przeciw
ościeniowi wierzgać”. Pan Jezus chce, abyś Ty był w Jego
służbie, powołał Cię, strzegł Cię, wybawił, dał łask tyle i chce
koniecznie, abyś był naprawdę Jego. Ty się nie poddajesz, ale to
się niegodzi. Trzeba, żebyś raz poddał się zupełnie. Nie zważaj
na swoją próżność, potrąć ją zupełnie. Za każdą najmniejszą rzeczą
wołasz, że Cię traktuję jak żaka, jak dziecko itd. Bez tej niedorzecznej
próżności, ani byś widzieł tego, więc nie widź, nie
patrz, nie zważaj.
Ja Ci zawsze podaję rękę najserdeczniej. Powiedziałeś mi,
156