Listy O - Zmartwychwstańcy

i nie ma. Przeto dlatego daję Ci wiedzieć o tym Twoim koniecznym
na przyszłość postawieniu się tylko w ogólności i jak to
mówią, w zasadzie.
A teraz, czy mam Ci dodać co jeszcze z przeszłości, co by się
odnosiło do naszego zobopólnego stosunku? Zdaje mi się, że powinienem
to uczynić po roku wprawdzie milczenia (mówię o milczeniu duszy),
ale jednak w przededniu naszej kapituły, gdzie da Pan Bóg spotkamy
się i powinniśmy spotkać się w całej czystości i jasności Bożego
porozumienia. Nie wiem nawet, czy dobrze zrobiłem, że tak przez rok
cały nie mówiłem Ci, co mam przeciwko Tobie, ale Ci się przyznam, że
trzy razy rozpoczynałem Ci pisać o tym (mam nawet przypadkiem pod
ręką dwa początki moich listów do Ciebie, jeden z 3-go, drugi z 18-go
czerwca, przeszłego roku) i tyleż razy nie mogłem dokończyć. Zdawało
mi się, że nie zrozumiesz tego, że źle rzecz weźmiesz, i że się jeszcze
gorzej wszystko rozmarze, i dlatego wolałem tego nie pisać. Dziś jednak
co innego, więc Ci powiem. Cały mój żal do Ciebie, jeżeli to żalem
nazwać można, na tym polegał, że kwestię nadprzyrodzoną i Bożą zamieniłeś
na kwestię osobistą; czyli innymi słowy, że stosunek, który Pan
Bóg zrywał (mówię o moim udziale w stosunku m.[atki] Marcelliny
z Tobą) Ty wolałeś sam zerwać w imieniu własnym. Chciej mnie dobrze
zrozumieć. Wiedziałeś, jak Pan Jezus kazał matce usunąć się od
stosunku ze mną. Przez to usunięcie się, które niezawodnie od Pana Jezusa
pochodziło (uwierzyłem zaraz temu, chociaż to była rzecz najboleśniejsza
dla mnie), przez to mówię usunięcie się, samo z siebie upadało
wszelkie wdanie się moje w jakikolwiek nadal stosunek matki
z Tobą i Twój z matką. O tym usunięciu moim nakazanym z góry nie
mogłeś nie wiedzieć. Być może, że nie wierzyłeś temu, że to od Pana
Jezusa, albo nie zważał na to, ale z innej strony nie mogłeś nie wiedzieć
i nie widzieć, że matka (dajmy na to sama z siebie podług Twego
zdania) stosunek ze mną zerwała. W każdym tedy razie rzecz była
zerwaną, chociaż Ty, gdybyś był w porządku, byłbyś w każdym razie
widział, że ją i Jezus zerwał. Otóż w takim stanie rzeczy trzeba było
wziąć całą sprawę w tej prawdzie, w jakiej ona była ze strony Bożej i na
niej się oprzeć. Tymczasem Ty oparłeś się na zupełnie przeciwnym
35