Listy O - Zmartwychwstańcy

głem, a z drugiej strony, że sobie zamknąłem drogę do uczynienia
tego w przyszłości. Ten jest główny powód.
Ja nie jestem przeciwny wyprawieniu Cię do Ameryki. Powiem
Ci nawet, że uważam za rzecz bardzo dobrą dla Ciebie, byś
się zajął służbą czynną Bożą, służbą koło dusz; to dałoby żywioł
Twojej duszy zdrowy i płodny, odwróciłoby od marzeń i zwróciło
do świętej rzeczywistości. A więc życzę nawet tego dla Ciebie.
Tylko życzę zarazem, abyś się wziął do tego w odpowiednich
i korzystnych okolicznościach, abyś był przygotowany,
i o ile być może daleki od niebezpieczeństwa, by się cały Twój
zawód nie udał. Ten jest drugi powód, dlaczego nie mogę zgodzić
się na Twoje bezzwłoczne udanie się do Ameryki, który
zresztą zamyka się w pierwszym tak mocno przeze mnie uczutym.
Mam nadzieję, mam nawet przekonanie, że Ty sam mój najdroższy
Ojcze Michale, te powody moje współczujesz ze mną,
i że chętnie na nie się zgodzisz i przyjedziesz do Rzymu na teraz.
W każdym razie uczynisz akt cnoty i spełnisz wolę Bożą, i odpowiesz
moim ojcowskim dla siebie uczuciom i zamiarom. Zdaje
mi się, że z całego tego listu mogłeś odgadnąć i spostrzec, jak
bardzo jestem przejęty tym, co do Ciebie piszę, a zarazem, jak to
wszystko pochodzi z prawdziwej dla Ciebie miłości i jak mi bardzo
idzie o spełnienie tego.
Co do chwili Twego przyjazdu, ułóż się z matką i z O. Leonem.
Co do mnie, zdawałoby mi się, że jeżeli Cię nic tak bardzo
nie nagli mogłoby to nastąpić za kilka tygodni, przed wyjazdem
O. Adolfa z Rzymu do Jazłowca.
Niechże Cię Pan Jezus błogosławi mój najdroższy Ojcze
Michale, ja Ci błogosławię z całej duszy. Pan Jezus z nami.
226
Twój w Jego miłości ks. Piotr