Listy O - Zmartwychwstańcy

wodu Kapituły i zawezwania na nią muszę poruszyć z obowiązku
całą sprawę położenia Twego w Zgromadzeniu mój drogi Ojcze Józefie,
a stąd choćbym dla jakichkolwiek powodów chciał się nawet
zamknąć w milczeniu, nie mogę. Pomodliłem się też szczerze, a dzisiaj
szczególnie na tę intencję do Boga, aby mi dał jasne sumienie
i najlepszą dobrą wolę do spełnienia mego obowiązku i o to, co mi
sumienie powiada, abym Ci oświadczył.
Pierwsza rzecz, mój najdroższy Ojcze Józefie jest ta, że Ty nie
jesteś na swoim miejscu. Twoje miejsce jest w Zgromadzeniu,
i w Zgromadzeniu razem z braćmi być i żyć powinieneś pod wspólnym
posłuszeństwem. Powiesz mi, że tam, gdzie jesteś nie jesteś
przeciw woli Przełożonych swoich. Nie wchodzę w dyskusję, chociaż
wiem, że śp. O. Hieronim nie był nigdy zadowolony z Twego
obecnego pobytu poza Zgromadzeniem, że nawet nań pozytywnie
nie zezwalał, i że go tylko tolerował. Ta tolerancja mogła Cię do
pewnego stopnia w sumieniu uspokajać, ale w każdym razie była ona
tylko rzeczą osobistą Przełożonego, to jest zależną od niego, póki
jego osoba była Przełożonym, po jego ustąpieniu rzecz cała wraca do
swoich naturalnych warunków. Dziś tedy na nowo przedstawia się
cała ta sprawa do rozstrzygnienia, to jest, czy jesteś na swoim miejscu,
i czy Ci Przełożony może pozwolić pozostać na nim? Otóż moim
zdaniem przed Bogiem, w sumieniu naprzód nie jesteś na swoim
miejscu, a następnie Przełożony nie może Ci pozwolić na nim zostawać.
Mówię naprzód, że nie jesteś na swoim miejscu. Rzecz prosta,
bo na tym stanowisku, na którym się znajdujesz nie żyjesz w Zgromadzeniu
i wyjęty jesteś z pod wspólnego posłuszeństwa. Coś podobnego
można by przypuścić jako wyjątek, dla jakichś bardzo ważnych
powodów, na jakiś czas, ale nie jako rzecz stałą i bez prawdziwych
powodów wypływających z „Reguły”.
Mówię następnie, że Przełożony nie może na Twoje stanowisko
zezwolić i właśnie dlatego nie może zezwolić, że tu nie ma żadnych
z „Reguły” wypływających, albo choćby przez „Regułę” usprawiedli-
52