Listy O - Zmartwychwstańcy

W przeciągu jednego miesiąca mieliśmy cztery zgłoszenia się z Poznańskiego:
3-ch jest studentów, co skończyli wyższą sekundę, to jest,
że im tylko prymy brakowało i mają dobre świadectwa, a jeden jest już
od lat kilku kapłanem. Wiesz, że i tu w Rzymie od trzech miesięcy (już
to było za Twojego pobytu) mamy w nowicjacie młodego kapłana
z diecezji kieleckiej, b.[ardzo] obiecującego: ks. Moleckiego. Jednym
słowem zdaje się, że błogosławieństwo Boże mnoży się nad nami.
Oby Mu odpowiedzieć!
Kochanej Matce serdecznie się pokłoń i pozdrów w Panu,
i powiedz, że ją z wielkim upragnieniem oczekujemy. Niechaj
ona pozdrowi od nas siostry wszystkie; ja z mej strony jakkolwiek
niegodny z całej duszy im błogosławię i zawsze za nie się
modlę. Mało mamy bardzo wiadomości od nich od niejakiego
czasu, a o tej fundacji jarosławskiej niemalże nic a nic nie wiemy,
a jednak bardzo to nas obchodzi. Z Twego ostatniego listu,
po wzmiance o Baranowie i o daniu tam jednego z naszych Ojców
dowiaduję się, że Siostry zostają przy Jarosławiu. To tyle,
jak powiedzieć o kim, że urodził się, żył gdzieś i umarł. Chcielibyśmy
coś więcej.
Przyłączam tu listy od Bronisława, czekające od wyprawienia
ostatniego mego listu do Ciebie. Jest i dopisek od Ojca Juliana.
Pisze Ci także o owym ks. Pakieżu i jego kandydacie, a również
o ks[ię]żnie Lubomirskiej, o której Ci szeroko w liście do
Jarosławca posłanym pisałem. Że Ci tych listów razem z tamtym
nie posłałem stało się to, o ile przypominam, dlatego że ja Twój
list we dnie 20 sierp.[nia] wyprawiłem, a O. Julian wieczorem
przed wyjazdem do Mentorelli te listy mi wręczył.
Co Ci piszę, że warto by było, abyś i Ty brał udział w naszych
pracach z matką Marcelliną i mnie się zdaje, że byłoby
rzeczą pożądaną. Oto wszystko na dzisiaj. Ściskam Cię serdecznie
mój drogi i bardzo drogi O. Walerianie, ciągle się modlę za
Ciebie i bardzo z serca, życząc Ci od Pana co niemiara i nieskończenie.
94