Listy O - Zmartwychwstańcy

szego listu wczoraj wysłałem do O. Adolfa telegram, aby czekał
na moją odpowiedź. I oto ta odpowiedź. Przesyłam ją na Twoje
ręce, bo oczywista, że musisz o wszystkim wiedzieć i O. Adolf
nie może mi wziąć za złe, że taki list do niego przez Twoje pośrednictwo
mu przesyłam. Proszę go tedy zaraz przeczytać.
A teraz, kiedy ten list do niego przeczytałeś piszę do Ciebie
osobno, że dołóż wszelkiego starania, aby on sam u Ciebie pozostał.
Jednakże, to zaś Tobie pod sekretem piszę, gdyby nie można
było tam go zatrzymać, gdybyś widział, że nie ma innego środka
nie jestem od tego, aby go nie posłać do Paryża i owszem, ale
zawsze jako członka Zgromadzenia, słabego, chorowitego itd.,
a przez wzgląd na to, żeby się nie zabił umieszczonego w szpitalu.
To zupełnie Tobie zostawiam, i daję Ci tę władzę, abyś w tym
ostatecznie rozstrzygnął. W ogólności daję Ci zupełną władzę
w tej sprawie O. Adolfa, tylko raz jeszcze nie mów mu tego, aż
kiedy będzie potrzeba tej władzy użyć, a daję Ci tę władzę, dlatego
że z takim rapturowym człowiekiem trzeba może będzie coś
na razie uczynić, może od razu wysłać do Paryża. Ta władza i do
tego się rozciąga, aby mu powiedzieć w razie, gdyby najkonieczniej
chciał wyjść ze Zgromadzenia i nie było innej rady, że Zgromadzenie
nie ma nic przeciwko temu, bo tylko tyle powiedzieć
możemy, sami nie możemy uwolnić; trzeba Stolicy Apostolskiej.
Tylko na miłość Pana Boga w tym ostatnim bądź ostrożny.
Bardzo Ci serdecznie za Twój list dzisiejszy dziękuję. Co
do niespodzianki niżniowskiej będziemy da Pan Bóg gotowi. Ale
ponieważ sam piszesz, że się jeszcze rozmówisz z m.[atką] Marcelliną,
i że ona przywiezie ze sobą Wasz plan gotowy, więc czekam
owego planu.
Parę razy zapowiedziałem Ci mój list to prawda, ale to chodziło
szczególnie o ów pierwszy jako komentarz i pendant [dopełniający]
do listu m.[atki] Marcelliny, czyli raczej zeznania
onego długiego osobnego. Na taką dłuższą pracę nie miałem dotąd
czasu, zwłaszcza że musiałem długie listy i wywody do Ame-
161