Listy O - Zmartwychwstańcy

znaki dają i otrząśnięcia się z tej biedy, a przynajmniej szczerej
chęci do tego i pracy.
Jestem także moralnie pewien, że w Twym stosunku do matki
było coś podobnego także, a nie myśl, żeby mi matka o tym
coś szczególnego pisała, to co Ci tu piszę jest moim własnym
czysto logicznym, czyli raczej psychologicznym wnioskiem,
z którym wprost tylko do Twego sumienia się udaję. Ty i względem
matki stanąłeś sam i z sobą, nie zostawiłeś Bogu, co z tego
stosunku ma wyniknąć i nie wziąłeś się do niego, jakby nie do
niego, jakby nie był, co właśnie stanowi ową świętą obojętność
w rzeczach Bożych, która jest znakiem działania Bożego i stanowiska
Bożego. Nie, Ty miałeś pełno myśli o tym stosunku, tak
jak myślałeś z drugiej strony o stanowisku, jakie masz zająć;
miałeś swoje widzenie tej rzeczy, swoje wnioski, zdania, sądy,
zamiary, jednym słowem myśl, jak to być powinno i zamiar, żeby
przyprowadzić do tego. I tu Ci powiem, że Ci się pewno nic nie
udaje, bo to jest właśnie warunek w rzeczach Bożych, aby się nic
nie udało, jeżeli tak rzeczy postawimy. A tu nie potrzebuję Ci
powtarzać, mój najdroższy Ojcze Leonie, i raz jeszcze zapewniać,
że to nie jest oparte na tym, co mogła m.[atka] Marcellina
napisać, która zresztą jest najdelikatniejsza i najoględniejsza, ile
razy pisze o Tobie, to jest po prostu moim własnym najjaśniej
przedstawiającym się mi wnioskiem. Jeżeli się mylę będę najszczęśliwszy,
ale wątpię, abym się mylił. Zresztą możesz mnie
jednym słowem oświecić i przekonać; tym słowem, którym mnie
zapewniasz, że w stosunku z matką nie ma w Tobie żadnego
kwasu i niezadowolenia co do przeszłości, ani też gorączki, obawy,
pretensji na przyszłość. Wtenczas z weselem powiem, że się
już pozbyłeś siebie i stoisz nie na własnym stanowisku, ale na
Bożym.
Oto główne rzeczy, mój drogi Ojcze Leonie, czyli raczej
jedna główna rzecz, którą Ci miałem do powiedzenia, a o którą
mi tak chodzi, bo na niej się opiera całe nasze wspólne porozu-
232