Listy O - Zmartwychwstańcy

jednak wolałem się nie odzywać.
Atoli ja Ci mogę dać jeszcze lepszą i stanowczą rację dlaczego
pozostałem w milczeniu. Jest to ta, że nie było żadnej potrzeby,
abym Ci pisał, to co Ci dzisiaj napisałem. Po owym zerwaniu
przez samego Pana Jezusa mego stosunku z matką i następnie
z Tobą, ja nie miałem Ci nic do mówienia z rzeczy tyczących
się duszy, albo Twojej albo mojej, nie będąc zwłaszcza
w niczym Twoim przełożonym, albo podwładnym. Więc po co
poruszać rzecz, która na nic nie była przydatna i mogło wyglądać
na żałosne natręctwo? Dość, że w duszy z mej strony ja nic nie
miałem przeciwko Tobie; owszem Pan widzi jak szczerze i serdecznie
i wytrwale modliłem się z Jego niezawodnie woli i łaski
za Ciebie, i modlę się zawsze. Więc nie było potrzeby, owszem
lepiej i stosowniej było nic nie mówić. Dziś zdaje mi się, że jestem
w porządku, kiedy Ci to mówię. Jeżeli się mylę, to mi Pan
Jezus daruje i Ty nie weźmiesz za złe.
Gdzie indziej przechodząc miał bym teraz niejedno do odpowiedzenia
na Twój list z 27 marca, pisany na wyjezdnym z Jazłowca
do Krakowa. Cały ten Twój list jest na nieporozumieniu
oparty. Myślisz, że Cię posądzam o chętkę przełożeństwa itd.,
itd. Nie będę na wszystko w szczegółach odpowiadał, ale powiem
myśl główną, z której wychodziłem kiedy mój list do Ciebie
pisałem, a ta na wszystko odpowie. Myśl moja główna ta była,
żeś Ty powinien być przełożonym w Galicji, i choćbyś nie
chciał, to nim być powinieneś, bo to jest wolą Bożą. Więc widzisz,
jak byłem daleki od posądzania, o które mnie posądziłeś.
To moje przekonanie o tej woli Bożej jest u mnie oparte na dostatecznych
dla mnie i pewnych wskazówkach i dowodach. Ale
jednej rzeczy nie wiem, kiedy Ty będziesz gotów być przełożonym?
Czyli raczej wiem, kiedy tylko nie wiem w danej chwili,
czy to już jest lub niezadługo będzie. Ja Ci wszystko jasno powiem.
Ty wtedy będziesz gotów, kiedy będziesz jeśli nie w zupełnej
co do faktu, to w zupełnej co do zasady i wszystkich jej
37