Listy O - Zmartwychwstańcy

egularnej korespondencji i zdaje mi się, że Ci już dałem parę tego
dowodów. Będę się starał jeszcze więcej uczynić.
Ojcu Władysławowi kazałem był na jego pierwsze zapytanie
telegrafem z Wiednia, odpowiadając również telegrafem, aby
przyjeżdżał do Rzymu. On do mnie wskutek tego napisał list
objaśniający, a ja wskutek tego listu pozwoliłem mu pojechać do
Paryża dla zakończenia interesów; wczoraj jednak napisałem do
niego, aby interesa jak najprędzej kończył i do Rzymu przyjeżdżał.
Mój drogi Ojcze Aleksandrze trzeba nam jeszcze trochę cierpliwości,
tyle się uczyniło, trzeba wszystko do końca uczynić. Ja mam
zawsze nadzieję, że O. Władysław wyjdzie z końcem na porządnego
kapłana i zakonnika, tylko jak powiedziałem trzeba cierpliwości.
Prawda, że w dzisiejszej chwili trzeba jeszcze czego innego niestety, to
jest trzeba pieniędzy. Otóż, co do pieniędzy, ja mu przyrzekłem
spłacić jego długi i chcę tego dotrzymać. Przede wszystkiem proszę
Cię mój drogi Ojcze Aleksandrze nie wymawiać mu teraz
tych długów. Wymówimy mu potem wszystko, jak będzie czas,
a będzie czas w Rzymie. Teraz trzeba go z błota, z grzęzawiska
wyciągnąć. Mnie bardzo o to idzie, żeby go tutaj jak najprędzej
do Rzymu dostać, a więc, żeby jak najprędzej długi zaspokoić.
Pisał mi z Wiednia, że ich ma około 1.000 fr. Trzeba mu dać te
1.000 fr.
Mój drogi Ojcze, najlepiej by było, żeby Tobie polecić
egzekucję spłacenia tego, a zatem kontrolę. Jednakże w sumieniu
zdaje mi się, żeby to był za ciężki cios na biednego O. Władysława,
żeby go nie zniósł, byłby wystawiony na pokusę zanadto
wielką. Więc nie czynię tego i nie polecam Ci tej kontroli, tylko
mu polecę i nakażę, ażeby przede mną wszystko na piśmie wykazał.
Teraz idzie o to, jak mu te 1.000 fr. doręczyć. Jeżeli możesz to
tam na miejscu uczynić na jaki rachunek przyszłych Twoich prze-
150