Listy O - Zmartwychwstańcy

yki pisać, a potem tutejsze miejscowe zajęcia zupełnie mnie pochłonęły.
Jednakże nie tracę nadziei i owszem, da Pan Bóg, co
się przewlekło, to nie uciekło.
Dziś tyle tylko piszę, bo już godzina poczty. Pan Jezus z nami.
Twój w Nim z całego serca.
ks. Piotr
65. List do O. Władysława Witkowskiego CR (ACRR 3469)
Mój najdroższy Ojcze Władysławie.
162
Rzym, 2 marca 1874 [r].
Twój list z 19 lutego otrzymałem tydzień temu. Chciałem
Ci natychmiast odpisać, jak zwykle to czyniłem w ostatnich czasach,
bo nie chcę Cię na dłuższe pokusy wystawiać, owszem
chciałbym je jak najprędzej oddalić, ale w tym tygodniu miałem
długie rachunki za półrocze całe do skończenia. Jednak pierwszej
wolnej chwili używam, żeby Ci odpowiedzieć.
Z całego Twego listu jedno miejsce stało mi się najlepsze,
to w którym piszesz: „a przede wszystkim (jeśli wolno) proszę
mnie objaśnić, dlaczego mnie Ojciec do Rzymu chce ściągnąć?”
Nie tylko Ci pozwalam o to mnie pytać, ale się cieszę i chcę korzystać
z tego Twego zapytania. Ja Cię chcę sprowadzić do Rzymu
w najlepszej i najszczerszej chęci dla Ciebie. Moim głównym
zamiarem, nawet jedynym jest postawić Ciebie w tym stosunku
do mnie i do Zgromadzenia, w jakim być powinieneś, a w jakim
nie jesteś. Wszystko inne jest podrzędne, a szczególnie te dwie
rzeczy: naprzód, jak długo masz tu bawić, a następnie co tu masz
robić. Te dwie rzeczy, które zdają się Ciebie najbardziej niepokoić
są dla mnie, jak powiadam, zupełnie podrzędne. Możesz robić,
to lub owo, co będzie najstosowniejszym, możesz nawet niedługo,
nawet krótko bawić, jeżeli nie będzie potrzeby, to mi wszyst-