Listy O - Zmartwychwstańcy

w tym celu pisał do m.[atki] Marcelliny, aby go zatrzymała. Z tego
zrozumiałem, że m.[atki] Marcelliny nie było już w Jazłowcu,
i że przed jej wyjazdem nie ułożyli się, jak długo by go matka
w Jazłowcu potrzebowała. A to właśnie było treścią mego listu,
że tylko dopóty ma pozostać, póki matka nie opatrzy sobie drugiego
kapelana. Na ostatni list O. Michała odpowiedziałem, że
nie wiedząc, jak rzeczy stoją nie mam nic przeciwko temu, aby
czekał na odpowiedź matki.
Przyznam się, że mi na myśl przychodziło, czyby nie mógł
stanąć O. Michał w Jarosławiu i o tym nawet w ostatnim moim
liście do matki napomknąłem, chociaż natychmiast dodałem, że
myślę, iż to być może przeciwko życzeniu matki, więc się z tym
cofam. Mnie się zaś to uśmiechało z powodu, że sobie wyobrażałem
iż Twój wpływ mógłby zbawiennie podziałać na tego Ojca,
którego koniecznie trzeba ratować.
Tak rzeczy stoją z mojej strony w tej sprawie. Czekam objaśnień
i od Ciebie, i od O. Michała. Co do samej matki Marcelliny
polecam co dzień i nieraz we dniu tę sprawę miłosierdziu i łasce
Bożej. Powiedziałem Ci, że zawsze z największą dla niej miłością,
a dzisiaj mam nadzieję, iż większą niż kiedy. Ona mnie dziś
postawiła w niemożności pisania i odzywania się do siebie. Napisała
list do O. Adolfa, w którym mu pisze, iż ten jego wyjazd do
Ameryki jest dla niej smutnym zawodem, a nigdy mi nie powiedziała,
że go życzy mieć w Jarosławiu. Nie mam najmniejszej pamięci
o tym. Zresztą gdyby była do mnie napisała, choć słówko,
to bym zupełnie inakszy miał powód do decydowania się. A potem
mówi: „na ziemi jakby nie było już dla nas Braci Zmartwychwstania,
ale są oni w myśli Bożej i nie przestajemy za nich
się modlić!” A potem co do Ciebie: „podobno (?) sam O. Kalinka
tam (w Jarosławiu) stanie i jemu szczerym sercem rade będziemy
chociaż najdalej się trzymając. Wola Boża!”
Ach, i ja powiadam: Wola Boża! Ja mogę być bardzo grzesznym
i winnym przed Panem Bogiem, i niezawodnie jestem nad
244