Listy O - Zmartwychwstańcy

chować na Marków, ten ostatni byłby stosunkowo odpowiedniejszy,
ale w podobnych razach prawidłem zdaje się mi być powinno
rachować nie na to, co possibile lub probabile, lub nawet
probabilius, ale na to co jest. Otóż, według tego co jest, Marków
nam nie dają i my na nich rachować nie możemy. Co jeśli tak
jest, nie trzeba nam brać tedy dzisiaj tymczasowej siedziby, ale
takiej, która może stać się stałą, a taką jest św. Krzyża. Przyznam
się, że i to godło św. Krzyża jest ponętne. To samo prawidło,
o którym tu mówię każe mi także nie zważać na prawdopodobieństwo
fundacji tak wielkie, jakie nam zaświeca ze Lwowa. To
jeszcze rzecz odległa, a ta w Krakowie obecna.
Dla dalszej wiadomości Twojej przyłączam tu kopię drugiego
listu pani Rzewuskiej, jaką otrzymałem w odpowiedzi na moją
odpowiedź. Pokazuje się z niego, że ks[ię]żna Lubomirska
osobiście w Karlsbadzie o całej tej rzeczy z panią Rzewuską traktowała,
i że nie tak prędko będzie jeszcze we Lwowie, i nie tak
prędko mi odpisze.
Co mnie zastanowiło w liście pani Rzewuskiej, to jej nastawanie
na to, abyśmy spółcześnie lub niemal spółcześnie dwa
domy zakładali. Ja w mojej odpowiedzi byłem jej odpisał, żeby
powstrzymała swoje zapędy, bo dwa domy razem zakładać jest
czystym dla nas niepodobieństwem, a ona mi odpisuje, że wcale
nie myśli tych zapędów powstrzymywać i daje racje, do których
dołączywszy inne, rzecz nie wydaje się tak bardzo dziwaczną.
Dla objaśnienia tej rzeczy przedstawiam Ci myśl następną.
Można sobie wyobrazić we Lwowie dom wychowania, a w Krakowie
dom misjonarski. Do tego ostatniego pierwszymi pomocnikami
byliby O. Witkowski i O. Bakanowski, do tamtego zaś
O. Pawlicki i O. Grabowski. I pod pewnym względem taki rozdział
nie tylko jest możebny, ale korzystny. Zdaje się bowiem, że
lepiej, aby w domu wychowania było tylko wychowanie, a następnie,
że prace misjonarskie i Ojców im oddanych lepiej osobno
skupić. Tę myśl przedstawiam tylko teraz, trzeba się nad nią
91