Listy O - Zmartwychwstańcy

y pokazało się wiele dobrego za nim; upokorzenie, żal, rezygnacja
zupełna na oddalenie, dobre postanowienia na przyszłość; także sami
bracia i Ojcowie zaczęli się wstawiać za nim, wielki czując dla niego
współudział. Rzecz jeszcze nie jest ostatecznie rozstrzygnięta, ale
wszystko przemawia za jego zatrzymaniem, jak dotąd. A jest rzeczywiście
niepospolicie zdatny.
Co do O. Leona proszę się nie lękać o to, abyśmy chcieli stawić
go pod korzce. Zupełnie przeciwnie. Ale w tej chwili trudno jest zaradzić
temu. Czy wiesz drogi Ojcze Aleksandrze, jaki on sam daje środek
zaradczy? Bo go o to pytałem, nie myśl, żebyśmy o tym nie radzili. Jedyny
środek, jaki on widzi jest sprowadzenie O. Grabowskiego z Paryża
i uczynienie go ekonomem. Czy się ten środek Ci uśmiecha? A powiem
w prawdzie, że na teraz nie widzę i ja innego. Mam jednak nadzieję, że
po niewielu miesiącach znajdzie się inny. Z Dauphinem nie wiem, jak
najlepiej poradzić. Pomówimy o tym jutro lub pojutrze na radzie.
Przyjechał wczoraj wieczorem Ojciec Zbyszewskiego. Jutro wybiera się
do Neapolu, żeby potem z powrotem dłużej w Rzymie zabawić. Prawda,
że mamy prześliczną pogodę, która do wycieczek zachęca. Zresztą
dzięki Bogu zdrowi jesteśmy. Proszę o modlitwy. Pan Jezus z nami.
136
Twój w Jego miłości ks. Piotr
[P. S.] Z Jazłowca oczekuję co chwila wiadomości.
54. List do O. Aleksandra Jełowickiego CR (ACRR 1157)
Mój najdroższy Ojcze Aleksandrze.
Rzym, 26 grudnia 1873 [r].
Wesołych świąt życzę, tym weselszych im smutniejszy okres
czasu zakończyć mają. Oby zakończyły!
Przepraszam, że nie od razu na list odpisałem. Otrzymałem był
z Krakowa list od O. Władysława donoszący, że go ks. Dunajewski
na święta w Krakowie zatrzymał (?), i że dopiero po świętach stam-