Listy O - Zmartwychwstańcy

Otóż jak stąd wyjeżdżałeś widziałem dobrze, żeś zgoła nie rozumiał,
jak to być przełożonym według Pana Boga, a przy tym, co mi
najbardziej było przykrym, myślałeś przeciwnie, że to doskonale rozumiesz,
i że jak sam weźmiesz się do dzieła, to wszystko najdoskonalej
pójdzie. Nie wypadało żadną miarą i na nic by się nie było przydało,
gdybym Cię o tym ostrzegał; byłoby to Cię jeszcze bardziej zniechęciło
do mnie i jeszcze bardziej w swoim zatwierdziło. Trzeba było
rzecz zostawić czasowi i Panu Bogu. Pamiętaj jeszcze i o tym, żeś sam
sobie podwładnego obrał i bardzo się rozżaliłeś na mnie na samo podobieństwo,
że Ci mogę dać kogo innego na miejscu Twojego wybrańca;
chociaż teraz po próbie pokazało się, że z kim innym może by
Ci daleko łatwiej było poszło. To wszystko niech Cię dzisiaj tym bardziej
przekona, jak się brałeś do rzeczy po ludzku. Ale to wszystko stało
się z wyraźnego dopuszczenia Bożego dla naszego wspólnego dobra
i nauki, i jak najlepszej nauki. Tylko teraz z niej korzystajmy.
Korzyść ta niech naprzód na tym zależy, aby się przekonać
o różnicy między rozkazywaniem na świecie i po ludzku, a między
prowadzeniem ludzi w domu Bożym i po Bożemu. To w ogólności,
a w szczególności staraj się zobaczyć i dokładnie poznać, w czym
było to Twoje ludzkie, naturalne, zupełnie własne, a nie Boże prowadzenie.
Ja rachuję na Twoją cnotę, na Twoją dobrą wolę, na Twoją
zacność i poczciwość, którą Ci dał Pan Bóg, a przede wszystkim na
łaskę Bożą, która Ci da z tych wszystkich darów Bożych korzystać,
rachuję na to, mój najdroższy Ojcze Leonie, i ośmielę się bliżej
dotknąć tego, co było i jest ludzkie w Twoim wzięciu się i prowadzeniu
się na Twoim przełożeństwie. Weź to wszystko sercem przekonanym
o moim sercu, o mojej dla Ciebie miłości, bo Pan Bóg mi
jest świadkiem, jak Ci dobrze życzę, jak chcę Ci we wszystkim dobrze
czynić, i w jakim chcę z Tobą zawsze pozostawać najściślejszym
stosunku miłości.
Rzym, 8 kwietnia, 1875 [r].
Skończyłem powyżej na tym, że się oświadczyłem z zamiarem
bliższego dotknięcia się tego, co było ludzkim w Twoim bra-
229