Listy O - Zmartwychwstańcy

68. List do O. Aleksandra Jełowickiego CR (ACRR 1161)
Najdroższy mój Ojcze Aleksandrze.
170
Rzym, 29 marca 1874 [r].
Choć kilka słów doraźnej odpowiedzi, żebyś długo nie czekał.
Pieniądze otrzymaliśmy, to jest oba weksle, jeden na coś 600 fr., drugi
na 2.000 i coś, więc bądź o nie spokojny. Główna rzecz, to jest Twój
wyjazd do Krakowa nie przedstawia żadnej trudności. Jedź w imię
Boże, mój najdroższy Ojcze Aleksandrze, niech Ci towarzyszą moje
najlepsze życzenia i błogosławieństwo Boże. Niech Ci wszystko po
myśli pójdzie. Matka Marcellina twierdzi, że młoda osoba miała i zapewne
ma prawdziwe powołanie zakonne, i już była postanowiła pójść
za nim. Przypuszcza, że uległa naciskowi i przemocy moralnej,
zwłaszcza że jest bojaźliwa.
Co do matki Marcelliny mamy ją tutaj od dwóch tygodni. Ojciec
Walerian jest w ciężkiej pokusie co do niej i uznajemy to wszyscy trzej
jednozgodnie, i widzimy najwyraźniej. Rzecz to nader bolesna ze
względu na Ojca Waleriana i na jego duszę. Wyraźnie wplątał się Szatan.
Ale tej sprawy, zawikłanej niezmiernie i już zastarzałej, niepodobna
w liście opisać. Trzeba by na to całej książki. Nie ma w tej chwili innej
na to rady, jedno łaska Boża i czas. Porozumienia się nasze z matką
M.[arcelliną] idą jak najlepiej. Zaczęliśmy od „Konstytucji” i niemal
żadnej zmiany dotąd w nich nie uczyniliśmy. Muszę i to dodać, że
O. Walerian do dzisiaj nie chce dalej do narad należeć, czuje się zapewne
w fałszywym względem m.[atki] M.[arcelliny] położeniu i zapewne,
dlatego żeśmy mu w jego względem niej postępowaniu nie przyznali
racji. Może się rozmyśli jeszcze. Wierzaj, że z mojej strony postępuję
z nim z największą miłością, wysłuchałem jak najsumienniej wszystkich
jego wywodów i starałem się sam, jasne i czyste sobie w tym
utworzyć sumienie. Trzeba się nam spuścić na łaskę i pomoc Bożą,
a bardzo nam ich potrzeba ze względu na tego Ojca.
Wielki to i niemiły kłopot dla nas zajęcie się sprawą nominacji