Leer en Lewe - AH Bogaards

die ongelowige wetenskap en aan die Skrifkritiek wat van 'n mite of sage spreek,
toegewings (konsessies) doen en dan is hulle bedoeling om die Skrifinspirasie en die
Skrifkritiek met mekaar te versoen. Dit is egter onmoontlik. Hulle wil die ongelowige
wetenskap tegemoet kom en as die Skrifkritiek sê dat Genesis 3 'n mite is, het hulle
daarteen geen beswaar nie; hulle handhaaf tog ook die Skrifinspirasie en sê dat die
Heilige Gees die mite in sy diens wil gebruik. Hierdie standpunt moet as gevolg van
sy tweeslagtigheid veroordeel word. Die wetenskap en die Skrif is nooit in stryd met
mekaar nie, maar wel met die valslik sogenaamde wetenskap en met die teorieë en
verkeerde konklusies wat gemaak word. Daar is geen wetenskap wat aan ons buite
Gods Woord om te kan sê hoe ons Genesis 3 moet verstaan nie.
Ook Dr. J. G. Geelkerken 2 is 'n voorstander van hierdie konsessionistiese opvatting.
Hy het tot die konklusie gekom dat die gereformeerde opvatting nie beskou moet
word as die enigste moontlike nie en wil die vryheid behou om dit te betwyfel of die
boom, die slang ens. sintuiglik waarneembare werklikhede was. Ook is hy van
mening dat hierdie geskiedenis in 'n heeltemal ander wêreldbeeld beskryf is.
Die Gereformeerde beskouing is dat ons hier geskiedenis in die volle sin van die
woord het. Dit is hier nie maar 'n geval van eksegese nie, sodat die een dit so en die
ander dit anders kan verklaar nie, maar van geskiedenisopvatting. Ons het hier nie
'n ideële, maar 'n sintuiglik-waarneembare werklikheid. En waarom is hierdie kwessie
van soveel betekenis? Omdat die grondwaarhede van die Skrif hier in die gedrang
kom – dit gaan hier om die ontstaan van die sonde in die mensewêreld. En nou
beskryf Gods Woord in alle soberheid en eenvoud (die kenmerk van die waarheid)
hoe ons eerste voorouers, Adam en Eva, oortree het. En ons weet dat dit werklik so
gebeur het soos dit daar beskrywe is. En dan wil ons nie knoei met die Skrif nie,
maar gehoorsaam buig voor die volle Woord van onse God. Nooit gee ons hierdie
wapen af nie: daar is geskrywe!
B. DIE WESE VAN DIE SONDE
Die Heilige Skrif wys vir ons op die ontsettende karakter van die sonde en teken dit
as 'n handeling wat sy doel mis, as 'n afwyking, 'n oortreding van die grense wat
God daargestel het, as skuld, ontrou, verraad, dwaasheid, ongehoorsaamheid, afval,
onwetlikheid. In 1 Johannes 3:4 sê die apostel: "Elkeen wat die sonde doen, doen
ook die ongeregtigheid, want die sonde is die ongeregtigheid." Die kenmerkende van
die sonde is dus dat dit Gods Wet oortree, dat die ingaan teen die wet en die sondaar
hom dus nie steur aan Gods Wet nie. Paulus noem die sonde vyandskap teen God
(Rom. 8:7). Hierdie vyandskap teen God is die beginsel en dryfkrag van die sonde.
Sonde is dus teenwetlikheid, vyandskap teen God. Daarom ken ons ons ellende uit
die wet van God. Die wet van God is 'n lewenswet; dit is die mens se lewenselement
soos wat die water dit vir die visse is en die lug vir die voëls. 'n Vis gaan dood op
droë grond en 'n voël verdrink in die water. Dieselfde see waarop 'n skip veilig vaar,
sleur daardie selfde skip na sy ondergang wanneer daar 'n lek in kom. So het Gods
wet die mens na die ewige lewe gedra, maar daardie selfde wet sleur die sondige
mens na die ewige verderf, want, soos daar geskrywe staan: "vervloek is elkeen wat
nie bly in alles wat geskrywe is in die boek van die wet om dit te doen nie." (Gal.
3:10) Die wet is die kenbron van ons ellende.
Nou verstaan ons ook dat die sonde geen substansie is nie, dit wil sê, dat dit in die
2 J. G. Geelkerken. ‗n Teoloog uit die Nederlandse Geref. Kerk in die twintigste eeu. Is
vanweë enkele afwykende beskouinge van sy amp onthef.
102