Leer en Lewe - AH Bogaards

XVI DIE HEILIGE DOOP
A. DIE BETEKENIS VAN DIE HEILIGE DOOP
Baie van ons lidmate verstaan baie min van die waarde en betekenis van die doop,
waaroor treffend gehandel word in artikel 34 van die Ned. Geloofsbelydenis en in
Sondag 26 en 27 van die H. Kategismus. Almal wil graag hê dat hul kinders gedoop
moet word, maar besef nie dat dit 'n teken en seël is van die genadeverbond nie; 'n
merkteken van Christus. 'n Herder merk sy skape; net so merk die goeie Herder sy
skape deur die doop.
Die doop is ook 'n veldteken waardeur te kenne gegee word dat ons Koning ons roep
tot die stryd. Daarom staan daar in die Belydenis: Hierdie doop is nie alleen nuttig
solank as die water op ons is en ons dit ontvang nie, maar ook die ganse tyd van ons
lewe. Tot in die gryse ouderdom toe is die doop vir die gelowige tot ryke seën omdat
dit hom steeds verseker dat die enige offerande van Christus wat aan die kruis
geskied het, hom ten goede kom. (H.K. vr. 69). Aan die ander kant is die doop vir
diegene wat volhard in hul ongeloof tot 'n vloek en 'n veroordeling.
Daarom moet ons die betekenis van ons doop gelowig toeëien. Die doop wys ons op
ons skuld en sonde, maar ook op die rykdom wat ons in Christus besit. Christus het
die doop ingestel. In Hom is die seremoniële wet vervul en daarom het Hy aan alle
bloedstorting met die oog op die vergiffenis van sonde 'n einde gemaak. Hy het
Homself gegee as die Hoëpriester volgens die ordening van Melgisédek en Homself
geoffer tot volkome vergiffenis van ons sonde. Hy is Hoëpriester en offer tegelyk, en
wanneer Hy die offer gebring het, skeur die voorhangsel van die tempel middeldeur
as bewys daarvan dat die Ou-Testamentiese seremoniële diens vervul is en
Melgisédek (Christus) die plek van Levi ingeneem het. Wie daarna nog offerande en
bloedstorting en die besnydenis wil behou, verloën die enige offerande van Christus
(Kol. 2:16, 17).
B. DIE DOOP VERVANG DIE BESNYDENIS
Christus het die doop in die plek van die besnydenis ingestel. Die besnydenis het met
bloedstorting gepaard gegaan. Sippora het na die besnydenis van haar seun, vir
Moses bestempel as, 'n bloedbruidegom (Eks. 4:26). Oor die instelling van die
besnydenis lees ons in Genesis 17:10-14. (Gen. 17:10-14) Almal wat manlik is,
moes besny word: ,,‘n Seuntjie van agt dae dan moet onder julle besny word, al wat
manlik is in julle geslagte." Ook by ander volkere het die besnydenis voorgekom,
soms selfs by vroue, maar dit was meesal om higiëniese redes. In die geval van die
volk Israel was dit egter 'n teken van die verbond van God. Christus het Hom onder
die Wet gestel en is daarom ook besny.
Hierdie besnydenis wat met bloedstorting gepaard gaan, het Christus afgeskaf en in
die plek daarvan die doop ingestel. Dit blyk uit Kolossense 2:11, 12: "In Wie (d.i.
Christus) julle ook besny is met 'n besnydenis wat nie met hande verrig word nie,
deur die liggaam van die sondige vlees af te lê in die besnydenis van Christus omdat
julle saam met Hom begrawe is in die doop, waarin julle ook saam opgewek is deur
die geloof in die werking van Hom wat God opgewek het uit die dode." Met ander
woorde, ons het die inhoud van die besnydenis ontvang deur die doop. Dat die
besnydenis deur die doop afgeskaf is, blyk uit Gal. 5:2-4:As julle jul laat besny, sal
Christus vir julle tot geen nut wees nie.
Deur die doop word ons in die Kerk van die Here ingelyf. Die kinders moet as lidmate
189