Leer en Lewe - AH Bogaards

van die gelowige, afskei van diegene wat nie waarlik die Kerk is nie, en hulle voeg by
die vergadering van die ware gelowiges, op watter plek God dit ook al gevestig het,
al sou ook die owerhede en verordeninge van vorste daarteen wees en al sou die
dood of enige lyfstraf daaraan verbonde wees (N.G.B., art. 28).
Uit bogaande blyk nou watter vérstrekkende betekenis die amp van die gelowige in
die praktyk het. Ons het daarmee 'n groot voorreg en tewens 'n geweldige
verantwoordelikheid ontvang. Eenmaal sal ons rekenskap moet aflê oor wat ons met
dié amp gedoen het.
In die buitengewone tye is daar buitengewone werkinge, want Christus hou Sy Kerk
in stand en gebruik daartoe ook die diens van mense. Die Kerk moet altyd gesuiwer
word en wanneer daar deformasie is, moet die Kerk gereformeer word.
5. Eensydighede
Daar sal altyd eensydighede wees waarteen die Kerk moet stry. Ons kan, in
ooreenstemming met die drievoudige amp van die gelowige, van drieërlei
eensydighede spreek.
(a) Die Intellektualisme
Die intellektualisme lê eensydig nadruk op die profetiese amp. Dit ontaard in
kennisverheerliking. Vir die intellektualis is Christus 'n voorbeeld, die dogmatiek 'n
stel dor leerwaarhede en die sedeleer 'n skolastiese stel gebooie en reëls wat, soos in
die geval van die Fariseërs, dikwels aan andere opgelê word om te onderhou terwyl
hyself nie 'n vinger verroer om dit te doen nie.
'n Gevaar wat hiermee saamhang, is dat 'n mens sweer by die vadere. Sulke mense
soek geen bewysplekke uit die Woord van God nie, maar uit die geskrifte van 'n
geliefde godgeleerde. Hulle staan nie graag alleen nie en vind steun in sitate wat die
einde van alle teëspraak moet wees. Intussen het ons gereformeerde vadere juis
gesê dat ons geen menslike geskrifte gelyk mag stel met die Goddelike geskrifte nie.
Intellektualisme beteken die dood van alle ware geloofslewe.
(b) Die Mistisisme
Hierdie eensydigheid lê op die terrein van die priesterlike amp en bestaan daarin dat
alle klem op die gemoedslewe val, terwyl Christus tog gesê het dat ons God ook
moet liefhê met ons hele verstand. Die mistisis eis 'n prediking wat die gevoel streel
en heg meer waarde aan gemoedservaringe as aan die geskrewe Woord van die
Here.
Ook vir die dialektiese teoloë is die Bybel dán eers die Woord van God wanneer daar
by die lees van die Bybel 'n direkte inval kom dat God op daardie moment spreek.
Hulle het wel die valse mistiek die deur gewys, maar kom by die agterdeur weer in
met "die gebod van die oomblik."
(c) Die Moralisme
Die moralisme lê weer eensydig nadruk op die koninklike amp. Moraliste is die
mense van die daad wat die lewe bo en selfs los van die leer stel. Hier vind ons die
volmaaktheidsdrywers, die perfeksioniste, die Oxfordgroep-tipe. Intussen is hulle ook
die mense wat pleit vir 'n ruimer lewensopvatting en hul eie moraal, los van die
Woord van die Here, soek.
Heiligmaking kan egter nooit losgemaak word van regverdigmaking nie. Ons goeie
werke moet verrig word uit die geloof, volgens die Wet van die Here en tot Sy eer.
148