Leer en Lewe - AH Bogaards

toegereken het, is ons in sonde ontvang en gebore. Omdat Adam ons verbondshoof
is, word die skuld ons toegereken. Omdat hy ons almal se vader is, het ons deel aan
die erfsmet. Hierdie erfsmet is die bron van alle sondes. In art. 15 van die N.G.B.
Word oor die betekenis van die erfsonde gehandel: die kinders is daarmee besmet
voor die geboorte in hul moeder se liggaam. Dit is 'n verdorwenheid van die ganse
natuur van die mens. Die sonde kom daaruit voort soos water wat uit 'n onrein bron
opwel.
Daarom doen ons belydenis, nie alleen van ons daadsondes nie, maar ook van ons
sondige bestaan. Dawid sê: in ongeregtigheid is ek gebore en in sonde het my
moeder my ontvang. En Paulus roep uit: Ek ellendige mens, wie sal my verlos van
die liggaam van hierdie dood? Ek dank God, deur Jesus Christus, onse Here. Daarom
het die Here Jesus kind geword. Hy is sonder erfskuld en erfsmet ontvang en gebore
sodat Hy met Sy volkome heiligheid, my sonde waarin ek ontvang en gebore is, voor
Gods aangesig bedek. Daar begin sy borgtoglike werk; sy bloed reinig ons van alle
sonde, ook van die erfsonde.
E. DIE STRAF OP DIE SONDE
God het tevore die mens gewaarsku dat Hy hom sou straf indien hy die proefgebod
oortree: die dag as jy daarvan eet, sal jy sekerlik sterwe. Tog is die straf in die volle
sin van die woord nie op daardie selfde oomblik voltrek nie. Daaruit blyk dat Christus
as die laaste Adam terstond opgetree het toe die eerste Adam geval het; anders sou
Adam en Eva op daardie selfde moment na die hel moes gaan. Sodra Adam egter as
hoof van die werkverbond daardie verbond verbreek het, het Christus dit
gehandhaaf: Hy het in die plek van Adam gaan staan sodat Hy deur sy lydelike
gehoorsaamheid die straf oor ons sonde sou dra en deur sy aktiewe gehoorsaamheid
die Wet van God volkome onderhou en alle geregtigheid volbring.
En omdat alles nou op die rekening van Christus te staan kom, is die verbond waarin
Christus alleen al die werk doen, vir ons die verbond van genade. Daarin sien ons die
lankmoedigheid en genade van God oor sondaars asook sy regverdigheid in die
handhawing van Homself teenoor die sonde: eerder as om die sonde ongestraf te
laat bly, het Hy dit aan sy eie Seun gestraf.
So regverdig is God dat Hy die sonde straf aan sy eie Seun.
So genadig is God dat Hy sondaars bevry van vloek en straf.
Die reg moet gehandhaaf word, al vergaan die wêreld – of liewer, die wêreld vergaan
as die reg nie gehandhaaf word nie. Want reg is die basis van geluk.
Die skuldige word geensins onskuldig verklaar nie. Die Skrif sê: wie die goddelose
vryspreek en die regverdige verdoem, is vir die Here 'n gruwel. En nou is dit die
wonderlike van die plaasbekledende werk van die Heiland dat God, die Regverdige,
sy eie Seun verdoem omdat Hy ons sondes op Hom gelê het sodat Hy die goddelose
kan regverdig maak.
Sion sal deur reg verlos word. Christus het die swart keursteen van die veroordeling
ontvang en op Hom geneem sodat Hy aan ons die wit keursteen van die vryspraak
sou gee en op dié keursteen 'n nuwe naam, wat niemand ken nie as net hy wat dit
ontvang het.
So erg is die straf op die sonde. Ons erfsonde, wat bestaan in erfskuld en erfsmet is
reeds straf op die sonde, want ons bely dat ook ons kinders in sonde ontvang en
gebore en daarom kinders van die toorn is, sodat hulle in die ryk van God nie kan
105