Leer en Lewe - AH Bogaards

was aanvegbaar. In die verswakte menslike natuur het die duiwel 'n
aanknopingspunt gevind waar hy die haak van sy versoeking kon inslaan. Christus
het honger, en die versoeking bestaan hierin dat Hy as die Seun van God uit klippe
brood kan maak, maar dit in gehoorsaamheid nie doen nie, omdat sy spyse is om die
wil te doen van die Vader. As Hy op die tempeldak staan, is die maklikste pad om
Hom aan die skare bekend te maak om daar af te spring, maar Hy kies die moeilike
pad; die pad van lering en van die kruis. In plaas daarvan dat Hy deur een knieval
voor Satan die koninkryke van die wêreld ontvang, sal Hy Satan oorwin en deur
lyding heen in Sy heerlikheid ingaan wanneer aan Hom alle mag in hemel en op
aarde gegee sal word.
Die versoeking is dus geen skyn nie, maar volle werklikheid. God kan nie versoek
word en voor die vleeswording kon Christus ook nie versoek word nie. Maar ná die
vleeswording kon Christus na sy menslike natuur wel versoek word. En dit moes met
Hom gebeur. Ons lees dat Hy deur die Heilige Gees weggelei is die woestyne in om
deur die duiwel versoek te word. Die laaste Adam het sodoende getoon dat Hy nie
kon val nie. Hy het staande gebly en die duiwel oorwin sodat Hy kon sê: "Niemand
sal hulle uit My hand ruk nie en hulle sal nooit verlore gaan tot in ewigheid nie" (Joh.
10:28).
B. DIE WERK VAN DIE MIDDELAAR
1. Sy Name
In die Heilige Skrif het die naam van iemand ryke betekenis en gee dit uitdrukking
aan die wese en karakter van die draer. 'n Naam sê iets, openbaar iets. God het
Homself geopenbaar, Homself genoem sodat ons Hom kan leer ken. Deur Sy name
sê Hy aan ons wie Hy is.
Abram, grote vader, word genoem Abraham, vader van vele. Jakob, bedrieër, word
genoem Israel, man of held van God. Nebukadnésar gee aan Daniël (God is my
regter), Hanánja (die Here is genadig), Misael (wie is aan God gelyk) en Asárja (die
Here help) Babeloniese name volgens die afgode van die koning en hulle word
genoem: Bélsasar, Sadrag, Mesag en Abednégo.
Vir ons het 'n naam weinig betekenis. Ons maak onderskeid tussen konvensionele en
essensiële name. Eersgenoemde het te doen met 'n merkteken wat van buite af
aangebring is, byvoorbeeld, die nommers van boeke in 'n biblioteek. Essensieel het
te doen met die wese; die titel van 'n boek is, wanneer dit die hoofinhoud weergee,
essensieel.
Christus sê dat die gelowiges 'n nuwe naam sal ontvang wat niemand ken nie as net
dié een wat dit ontvang het; hierdie naam sal uitdrukking gee aan wie ons is. Ons is
gedoop in die Naam van die Vader en van die Seun en van die Heilige Gees. Christus
sê dat ons om Sy Naam ontwille gehaat sal word. Daar is onder die hemel geen
ander Naam waardeur ons gered kan word nie as die Naam van Jesus. Paulus sê dat
hy teen die Naam van Jesus baie dinge gedoen het. Baie het in Sy Naam
geprofeteer. Ons vergader in Sy Naam.
Omdat die naam so 'n groot betekenis het, begin ons, wanneer ons handel oor die
werk van die Middelaar met Sy Name. Nou kan 'n mens so te werk gaan dat jy kom
tot die naam of uitgaan van die naam. As 'n mens eg. weg opgaan, beoordeel jy eers
wie Jesus is en gee daarna aan Hom 'n Naam. Dit het die ongeloof gedoen en
daarom noem hulle Hom 'n groot profeet of godsdiensstigter of martelaar vir sy
beginsels. Ons gaan egter uit van die Name, van die geloofsvóóroordeel dat die
122