Leer en Lewe - AH Bogaards

hulle Christus aan die kruis gespyker het. "Hom wat deur die bepaalde raad en
voorkennis van God oorgelewer is, het julle deur die hande van goddelose manne
geneem en gekruisig en omgebring" (Hand. 2:23).
Nou moet ons goed onderskei: daar kan nie gesondig word sonder dat God die krag
daartoe verleen nie; 'n sondige daad is ten enemale onmoontlik indien God nie die
energie gee nie. Wanneer iemand vloek, gee God die krag om die vloek uit te spreek.
Wanneer die sondaar sondig, is die krag wat hy gebruik deur God aan Hom gegee en
word dit deur Hom onderhou. Ons sê dus nie dat God die sonde toelaat nie. God
vertoorn Hom verskriklik oor die sonde; Hy haat die sonde juis omdat die gawes wat
misbruik word van Hom af kom.
Die sonde word dus gepleeg met die krag en die gawes wat God aan die mens
verleen het, maar die motiewe waarmee die sondaar daardie daad gepleeg het, het
uit homself voortgekom en dus staan die sondige daad geheel en al op sy rekening.
Ons bly dus ten volle verantwoordelik en die sonde is des te meer ontsettend omdat
dit gepleeg is met kragte wat God aan ons gegee het om te gebruik tot sy eer.
E. DIE VOORSIENIGHEID VAN GOD EN ONS GELOOFSLEWE
Ons is dikwels geneig om dinge eensydig te beskou en dinge wat God organies
verbind het, los naas mekaar te stel; byvoorbeeld Gods voorsienigheid en ons
gebede. Dit bring groot verwarring mee. Indien ons die nadruk eensydig op Gods
voorsienigheid lê, kom ons tot die konklusie dat ons gebede daar tog niks aan kan
verander nie; lê ons weer die nadruk op die betekenis van ons gebedslewe, dink ons
maklik dat ons 'n verandering in God se raad sal kan aanbring. Ons vergeet dat God
se voorsienige bestel organies verbind is met ons gebede.
Dit is nie waar dat God se raad verander kan word nie, maar dit is ook nie waar dat
ons gebede geen betekenis het nie. Ons weet dat God alle dinge regeer en tog, nee,
juis dáárom bid en vra ons uitkoms. Hy weet alles en tog, nee, juis dáárom maak
ons ons node en behoeftes aan Hom bekend. God het besluit dat die lewe van Hiskia
verleng sou word langs die weg van gebedsverhoring. Wie inderdaad glo dat God se
voorsienige bestel oor alle dinge gaan, sal nie in sy gebedslewe verslap nie, maar in
alle dinge met sy God te rade gaan. Die Skrif gee aan ons die voorbeelde van Daniël
en Nehemia. Ons lees in Daniël 9:3, 4 [Dan. 9:3-4]: En ek het my aangesig tot die
Here God gerig om met vas en in sak en as, my aan gebed en smekinge te wy. En ek
het tot die Here my God gebid en belydenis gedoen. Dan staan daar in vs. 21:
"Terwyl ek nog spreek in die gebed, het die man Gabriël wat ek 'n vorige keer in die
gesig gesien het, na my gekom omtrent die tyd van die aandspysoffer. En hy het my
onderrig en met my gespreek en gesê: Daniël, nou het ek uitgegaan om jou insig te
gee." Gabriël is dus tot Daniël gestuur in antwoord op sy gebed. In hoofstuk 10 word
aan ons meegedeel dat Daniël drie weke lank in gebed was en dan kom die Engel
van die Here na hom toe en sê: Daniël, geliefde man, gee ag op die woorde wat ek
met jou spreek. . . Wees nie bevrees nie, Daniël; want van die eerste dag af dat jy
jou hart daarop gerig het om ag te gee en jou voor die aangesig van God te
verootmoedig, is jou woorde gehoor en om jou woorde ontwil het ek gekom (vs. 12
[Dan. 10:12]).
Ons moet stry in ons gebede. Gevoude hande is so sterk. Ook Nehemia het dit
ondervind toe hy voor die koning gestaan het. Hy wou graag na Jerusalem gaan en
vra verlof van die koning en intussen spreek hy tot die Here; dan vind hy die juiste
woorde en word die hart van die koning gewillig gemaak om hom na Jerusalem te
laat gaan. Die gebede van die heiliges word saam met die reukwerk voor die troon
94