Leer en Lewe - AH Bogaards

verkeer het. Die feit dat Christus ook tot die dode behoort het en in die dood was en
dus nie in die land van die lewende nie, word dan vertolk deur die woorde
neergedaal ter helle. Baie Gereformeerdes stem hiermee saam.
Ons Heidelbergse Kategismus gee die gevoele van Calvyn weer: Christus het nie na
die hel gegaan nie, maar die hel het na Hom gekom. Die poorte van die hel is
geopen. Die buitenste duisternis het in die drie-urige duisternis op Gólgota gekom en
die helse magte is op Hom losgelaat. Intussen het Hy ook die kenmerkende van die
helse smart ondergaan: Die Vader het Hom verlaat sodat Hy met 'n groot stem
uitgeroep het: "My God, My God, waarom het U my verlaat?" Die hel met al sy
verskrikkinge het tot Hom gekom. Maar Sy lyding het nie vir ewig geduur soos dit die
geval is met die goddelose in die hel nie. Omdat Hy die ewige, waaragtige God is,
het Hy die straf nie ekstensief nie, maar intensief gedra. Die hel kon Hom vasgryp,
maar nie vashou nie. Die hel moes Hom weer loslaat. Hy het gesê: Dit is volbring.
Jesus Christus het neergedaal ter helle, omdat die hel na Hom gestuur is en gekom
het. Daarom kan ek in my swaarste aanvegtinge versekerd wees en myself volkome
vertroos dat My Here Jesus Christus deur sy onuitspreeklike benoudheid, smarte,
verskrikking en helse kwelling waarin Hy in sy ganse lyding, maar veral aan die
kruis, versink het, my van die helse benoudheid en pyn verlos het.
3. Die staat van verhoging
Ook hier spreek ons van trappe van verhoging. Daar is vier trappe: opstanding,
hemelvaart, sit aan die regterhand van God en die wederkoms van Christus om te
oordeel oor lewende en dode.
(a) Die opstanding
Die opstanding uit die dode het besondere betekenis vir Christus self. Deur die
opstanding het Hy die dood oorwin.
Die opstanding is ook 'n oorgang van een staat in 'n ander. Die Vader het Hom eers
in die staat van vernedering gestel sodat Hy sonde vir ons gemaak en tot die
misdadigers gereken is. Daarna het die Vader Hom in die staat van verhoging gestel:
God het Hom uitermate verhoog en aan Hom 'n Naam gegee wat bo elke Naam is.
Die Vader het Hom opgewek en een van Sy knegte uit die hemel gestuur na die graf
in die tuin van Josef van Arimathéa om die steen voor die opening weg te rol en die
wagters op die vlug te jaag. Die deure van die gevangenis word geopen, die straftyd
is verby, die skuld is betaal, die rekening is voldaan, daar is versoening aangebring
deur voldoening. Nou is die dood nie meer vreesaanjaend nie, want alles, alles is
voldaan.
Die Vader het Hom opgewek en die smarte van die dood ontbind. Dié doodse smarte
was die barensweë vir die nuwe lewe. Daarom is die Seun die eersgeborene uit die
dode. Sy opstanding is geboorte. Deur Sy opstanding het Hy kragdadig bewys dat Hy
die Seun van God is.
Hoe het Christus nie na dié oomblik verlang nie! Eens het Hy gebid: "Vader
verheerlik U Seun met die heerlikheid wat Hy by U gehad het voor die grondlegging
van die wêreld." In drie dae het Hy die tempel van Sy liggaam gebou. Hy word as
Koning gekroon en doen straks Sy koninklike intog in Jerusalem. Hy het die seel van
Sy Seunskap en die bewys van Sy Messiasskap ontvang.
Die feit van Christus se opstanding staan histories onomstootlik vas. Ons mag en ons
wil en ons kan niks te doen hê met die sg. Visioen-teorie wat leer dat die dissipels
129