Leer en Lewe - AH Bogaards

slegs maar 'n visioen gehad het. Hierdie Skrifkritiese opvatting is goddeloos, ook al
word daarby dan met 'n skyn van vroomheid gesê dat dit nie verskil maak of Jesus
werklik opgestaan het of nie, solank Hy maar in ons harte opgestaan het. Paulus
reken in 1 Korinthe 15 radikaal met hierdie dwaalgeeste af. Hy sê: "as Christus nie
opgewek is nie, dan is julle geloof nutteloos, dan is julle nog in julle sondes." (1 Kor.
15:17) As dit die geval is, moet ons op die grafstene van die gelowiges skrywe: So is
dan ook dié wat in Christus ontslaap het, verlore.
Christus is opgewek en die Eersteling van dié wat ontslaap het. Na die eersteling
volg die oes. Ons word nou reeds deur Sy krag opgewek tot 'n nuwe lewe; die nuwe
mens staan saam met Hom op. En Sy opstanding is 'n seker pand van ons salige
opstanding. Die eerste mens, Adam, het 'n lewende siel geword; die laaste Adam 'n
lewendmakende Gees.
(b) Die Hemelvaart
Die feit van die hemelvaart van ons Here Jesus word in die Bybel slegs kortliks
verhaal. Dit spreek vanself dat die Here Jesus ná die opstanding na die hemel sou
gaan. Eers het Hy vir 40 dae lank Sy amptelike arbeid op aarde voortgesit. Die
onderwys van die dissipels was nog nie voltooi nie – hulle moes nog promoveer tot
apostels, gesante van Christus. Daarom het Hy bevele aan hulle gegee: Gaan dan
heen, maak dissipels van al die nasies en doop hulle in die Naam van die Vader en
van die Seun en van die Heilige Gees. Ook het Hy Hom gedurende 40 dae lewend
vertoon aan die apostels deur baie kentekens. Nie Sy legitimasiebewys nie, maar
Homself het Hy aan hulle getoon. Want dit gaan om die liggaamlike realiteit – alle
ongeloof en twyfel moet verdwyn. Daarom het Hy ook Sy dissipels aangedaan met
krag uit die hoogte sodat hulle Apostels sou kon wees.
Toe Hy dan hierdie amptelike arbeid voltooi het, is Hy na 40 dae na die hemel
opgeneem deur die Vader en het Hy ook Self opgevaar ten hemel. Niemand het
gesien toe Hy opgestaan het nie, maar die dissipels het gesien dat Hy opgevaar het
na die hemel.
Die hemelvaart is nie 'n verandering van toestand, soos die Lutherse kerk leer nie,
maar van plek. As ek 'n ketel water deur hitte laat verdamp, vind daar 'n
verandering van toestand plaas; die water het in waterdamp verander en is nou oral
in die lug versprei. As ek egter die ketel water van een plek in die kamer na 'n ander
bring, vind daar 'n verandering van plek plaas.
Die menslike natuur van Christus het nie 'n verandering van toestand ondergaan en
alomteenwoordig geword nie, maar by die hemelvaart het dit van plek verander:
Christus het van die aarde af, voor die oë van sy dissipels, opgevaar na die hemel.
Hy ontvlug nie die aarde of laat dit aan sigself oor nie, want Hy is in óns belang in
die hemel, en na Sy goddelike natuur bly Hy altyd by ons.
Christus het verder, terwyl Hy ten hemel opgevaar het, Sy hande seënend uitgestrek
oor die vergaderde dissipels. Dus het Hy nie, nadat Hy sy kerk geseën het, opgevaar
nie, maar terwyl Hy hulle seën, is Hy deur die Vader opgeneem ten hemel. Hy is ons
Voorspraak voor die aangesig van die Vader; Hy is daar ons ten goede. Ons
belydenis sê in art. 26 dat ons nie deur Sy grootheid verskrik moet word nie, omdat
niemand ons meer liefhet nie en niemand eerder verhoor word as Hy nie. Ook moet
ons onwaardigheid ons nie terughou nie, omdat ons pleit op die waardigheid van
Christus en ons Hom as Hoëpriester het.
Die hemelvaart is die koninklike intog van die Koning na Sy residensie; daarvan het
Dawid profeties gesing in Psalm 24 en 68 toe hy die ark na Jerusalem gebring het:
Maak oop die poorte vir die Erekoning.
130