Leer en Lewe - AH Bogaards

is tot heerlikheid van God die Vader."
Hier spreek die Skrif dus oor die staat van vernedering en die staat van verhoging
van Christus. Hy was in die gestalte van God, aan God gelyk. Hierdie gestalte,
hierdie koninklike mantel, het Hy nie geroof nie, want Hy was eenswesens met die
Vader en die Heilige Gees. Hy het dus nie hierdie gestalte afgelê omdat Hy dit eers
geroof het en daarom moes aflê nie. Hy het dit geheel vrywillig gedoen toe Hy die
bevel van die Vader ontvang het. Toe het Hy vrywillig die koningsmantel afgelê en 'n
diensknegskleed aangetrek. Hy het die gestalte van God afgelê, Homself ontledig en
die gestalte van 'n dienskneg aangeneem. Daarna het Hy homself verneder deur
gehoorsaam te word tot die dood van die kruis toe. En omdat Hy dit alles gedoen
het, het God, die Vader, Hom uitermate verhoog.
Die woord "staat" kom van staan en dui dus die plek aan waar ek staan, hetsy dat ek
daar deur iemand anders geplaas is of self daar gaan staan het. Of ek kan ook daar
gaan staan omdat iemand anders my daarheen gestuur het. Dit het met Christus
gebeur: die staat van vernedering is die plek waar die Vader Sy Seun gestel het en
waar die Seun ook vrywilliglik heen gegaan het. Wanneer 'n regter iemand
veroordeel, stel hy hom in die staat van 'n skuldige; spreek hy hom vry, stel hy hom
in die staat van 'n onskuldige. So het die Vader Sy Seun in die staat van 'n skuldige
gestel: Hy is tot sonde gemaak en met die misdadigers gereken.
Ons moet ook onderskeid maak tussen staat en toestand. 'n Kaptein van 'n groot
skip het alles daarop te sê. As hy egter swaar koors het en ylend deurmekaar praat,
het hy niks te sê nie en sal sy dwase bevele nie uitgevoer word nie. Dan het die
geneesheer alles oor hom te sê. Hy is dus in die staat van 'n gesagvoerder, maar in
'n baie ellendige toestand. So kan 'n kind van die Here in die staat van 'n gelowige
wees, maar in die toestand van een wat twyfel. Baie twyfel ook aan hulle staat
wanneer hulle in 'n toestand van bekommernis, twyfel en vrees verkeer. Dit is ook
moontlik dat iemand uit één staat oorgaan in 'n ander. Adam is deur God geskape en
in die staat van regtheid geplaas. Hy het egter oortree deur te eet van die boom van
kennis van goed en kwaad; sodoende het hy nie in die staat van regtheid gebly nie,
maar in sonde geval en daarom het God hom in die staat van 'n skuldige geplaas.
Ons Here Jesus Christus was eers in die staat van vernedering en is daarna in die
staat van verhoging geplaas.
'n Kind van die Here is eers as doemwaardige sondaar, wat teen al die gebooie van
God swaar gesondig en geen een daarvan gehou het nie en wat nog steeds tot alle
kwaad geneig is, in die staat van 'n skuldige. Daarná word hy deur die toerekening
van Christus se genoegdoening, geregtigheid en heiligheid geregverdig en gestel in
die staat van 'n regverdige. God is dit wat regverdig maak, wie is dit wat veroordeel?
2. Die staat van vernedering
Die Kategismus sê dat ons Here Jesus Christus gedurende die ganse tyd van Sy lewe
op aarde, maar veral aan die einde van Sy lewe, die toorn van God teen die sonde
van die ganse menslike geslag gedra het. Daarom spreek ons oor die verskillende
trappe in die staat van vernedering, naamlik Sy nederige geboorte, lyding, dood,
begrafnis en nederdaling ter helle.
(a) Sy nederige geboorte
Die plaasbekleding en borgtogtelike werk van ons Here Jesus begin al by die
ontvangenis deur die Heilige Gees en die geboorte uit die maagd Maria. Die Seun het
die heerlikheid, wat Hy by die Vader gehad het vóór die grondlegging van die wêreld,
126