Leer en Lewe - AH Bogaards

elydenisskrifte? Is hulle nie oorbodig nie?
Ook hierop sal die Skrif self vir ons 'n antwoord gee. In Heb. 4:14 staan: "Terwyl ons
dan 'n groot Hoëpriester het wat deur die hemele deurgegaan het, naamlik Jesus, die
Seun van God, laat ons die belydenis vashou". En in Heb. 10:23:"Laat ons die
belydenis van die hoop onwankelbaar vashou". Judas skryf in vs. 20: "Maar julle,
geliefdes, moet julleself opbou in jul allerheiligste geloof en in die Heilige Gees bid."
(Judas 1:20) Timotheüs moet sy pand bewaar en die onheilige, onsinnige praatjies
en teëwerpinge van die valslik sogenaamde kennis vermy. (1 Tim. 6:20). En Paulus
sê ook aan hom: "As iemand iets anders leer en nie instem met die gesonde woorde
van onse Here Jesus Christus en met die leer wat volgens die godsaligheid is nie, dié
is verwaand en verstaan niks nie" (1 Tim. 6:3). Die Heilige Skrif self spreek dus oor
die gesonde woorde, die leer wat volgens die godsaligheid is, die toevertroude pand
wat bewaar moet word, en vermaan ons dat ons die goeie onwankelbare belydenis
moet vashou en op die allerheiligste geloof moet bou.
Ons Here Jesus het self vir ons die riglyne aangedui wat by die opstel van die
belydenis in ag geneem moet word. Hy wil dat die dissipels moet weet en dat die
Kerk ook kennis sal neem van die valse Christologieë wat in omloop is. Die Kerk
moet bekend wees met die dwalinge. Hy vra immers aan die dissipels: Wie sê die
mense dat Ek, die Seun van die mens, is? Daarop kan die dissipels 'n antwoord gee
omdat hulle goed geluister het wanneer die mense hulle oordeel oor hul Meester
uitgespreek het. Hulle antwoord: Sommige Johannes die Doper, en sommige Elia en
ander Jeremia of een van die profete. Maar dan gaan Christus verder: Hy stel die
suiwere belydenis van Sy dissipels op prys en daarom vra Hy: Maar julle, wie sê julle
is Ek? Dan antwoord Petrus ook namens die ander: U is die Christus, die Seun van
die lewende God.
Die Kerk het dus die roeping, nie alleen om te weet watter dwaalleer daar is nie,
maar ook om daarteenoor die suiwer belydenis volgens Gods Woord te stel. Want
Christus sê dan nie aan Petrus: jou antwoord is beter as die ander antwoorde wat
ook goed is nie – dit is nie 'n kwessie van relativisme, van goed – beter – beste nie.
Nee, Christus sê aan Petrus dat vlees en bloed dit nie aan hom geopenbaar het nie,
maar Sy Vader wat in die hemele is. Die natuurlike mens verstaan nie die dinge wat
van die Gees van God is nie; ons moet leef van die openbaring wat God gegee het.
En die Belydenis moet deur die werking van die Heilige Gees uit Gods Woord geput
wees – dit is geen produk van menslike wysheid nie. Daarom sê Christus: Jy is
Petrus en op hierdie rots (hierdie belydenis dat Ek die Christus is, die Seun van die
lewende God) sal Ek my gemeente bou en die poorte van die doderyk sal dit nie
oorweldig nie.
Die kerk het dus die roeping om in helder en duidelike woorde te getuig en te spreek
oor die groot rykdom wat in Gods Woord gevind word. Dit is nie maar 'n stokperdjie
nie, maar 'n opdrag volgens die Woord van die Here. Die Kerk moet volgens Gods
woord die stryd aanbind teen ongeloof en dwaling. En in hierdie stryd mag nie
gebruik gemaak word van vleeslike wapens nie, maar die Kerk moet die geestelike
wapens hanteer en dit nie ongebruik laat nie. Daarom moet die Kerk in sy "eie
woorde" weergee wat die Skrif sê. So kom die Kerk tot die eenheid van die leer en
kan die suiwere leer wat aan hom toevertrou is as 'n pand bewaar en verdedig word.
Die belydenis het gesag omdat dit ooreenstem met Gods Woord; omdat dit dieselfde
sê as die Skrif. Dit het maar net een wapen: daar staan geskrywe – dieselfde wapen
wat Christus in die woestyn gebruik het. Daarom sê die belydenis self ook: geen
menslike geskrifte, hoe heilig hulle ookal is, mag gelyk gestel word met die
Goddelike geskrifte nie.
33