Leer en Lewe - AH Bogaards

let op die beskouinge van Hegel 1 wat geleer het dat daar 'n drievoudige
onderskeiding is.
Hegel gaan uit van die Tese, die Stelling, die Absolute Idee – dit is dan God. Die
skepping, die natuur, die mens is dan die antitese, die teenstelling. Die absolute Idee
leer sigself ken en kom tot selfbewussyn deur hierdie teenstelling. En nou ontstaan
die Sintese, die samestelling, sodat die grenslyn tussen Skepper en skepsel uitgewis
word.
Die etiese rigting het hierdie wysgerige gedagtes toegepas op hulle
Christusbeskouing: God is die Tese, die mens is die Antitese en Christus die Sintese.
Christus het dus gekom as die versoening van alle teenstellinge tussen God en die
mens, hemel en aarde, Oneindige en eindige, Ewige en tydelike. Volgens dié
standpunt moes Christus dus in die vlees gekom het al was daar geen sondeval nie.
Dit is egter nie juis nie. Die teenstellinge wat daar in die skepping is, word nie
weggeneem nie. En daar is ook nie 'n teenstelling tussen tyd en ewigheid nie, maar
onderskeid. Die mens is ook nie deur God geskape as sy teenstelling, as sy antitese
nie, want God het die mens geskape na sy beeld en gelykenis. Daar is nie 'n
teenstelling tussen Gods wêreld en ons wêreld (die vertikale lyn) nie, maar tussen
God en die sonde (die horisontale lyn) en dié het dus na die sondeval ontstaan. Dus
sou die vleeswording nie plaasgevind het as daar nie 'n sondeval was nie.
4. Die vleeswording van die Woord is nodig vanweë die sonde
Die koms van Christus word altyd in verband gebring met die sondeval. "Want so lief
het God die wêreld gehad dat Hy sy eniggebore Seun gegee het sodat elkeen wat in
Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê (Joh. 3:16). Dit is 'n
betroubare woord en werd om ten volle aangeneem te word, nl. dat Jesus Christus in
die wêreld gekom het om sondaars te red (1 Tim. 1:15). En onteenseglik, die
verborgenheid van die godsaligheid is groot: God is geopenbaar in die vlees, is
geregverdig in die Gees, het verskyn aan engele, is verkondig onder die heidene, is
geglo in die wêreld, is opgeneem in heerlikheid (1 Tim. 3:16). Vir hierdie doel het die
Seun van God verskyn, om die werke van die duiwel te verbreek (1 Joh. 3:8).
Die Bybel bring die vleeswording van die Woord dus alleen in verband met die
sondeval. God het, eerder as om die sonde ongestraf te laat bly, dit aan sy eie Seun
gestraf. Christus het nie gekom om tyd en ewigheid te versoen nie, maar om deur sy
voldoening die sondaar met God te versoen. Die teenstelling is nie tussen natuur en
genade nie, maar tussen sonde en genade.
Daarom het ons Here Jesus 'n diensknegsgestalte aangeneem en nie 'n menslike
natuur wat heerlik was soos dié van Adam en Eva voor die sondeval nie. Hulle het
geen lyding en smart, geen honger en dors geken nie. Ons Nederlandse
Geloofsbelydenis sê in artikel 18: "Hy (Christus) het die gestalte van 'n dienskneg
aangeneem en in die gelykenis van mense gekom deur waarlik aan te neem 'n ware
menslike natuur met al die swakhede daarvan – uitgesonderd die sonde – en is
ontvang in die liggaam van die geluksalige maagd Maria deur die krag van die Heilige
Gees sonder toedoen van 'n man". Christus het dus gekom in die swakheid van die
sondige vlees en self sonder sonde. Hy was verag en ons het Hom nie geag nie; al
ons krankhede het Hy op Hom geneem. Hy kon ly, smart hê, bedroef wees. Hy is
waaragtig mens sodat Hy vir ons sou kon sterwe in die swakheid van ons vlees.
1 Hegel. ‗n Baie bekende Duitse wysgeer uit die negentiende eeu en wat in hoofsaak tot die
rasionalistiese skool behoort. Die menslike verstand word bo alles gestel.
118