Leer en Lewe - AH Bogaards

pleegvader van ons Here Jesus; lg. die geslagslys van Maria as moeder van die Here.
Eg. gaan terug tot by Abraham en daarin word die name van vier vroue genoem:
Tamar, Ragab, Ruth en die vrou van Uria; lg. tot by Adam omdat Lukas vir die hele
wêreld skrywe. Matthéüs skrywe vir Jode en teken Christus as die Seun van
Abraham en wys telkens op die vervulling van die profesie van die Ou Testament.
Daarom het Christus self gesê: Ondersoek die Skrifte, omdat hulle van My getuig.
Naas die profesieë het ons ook die simboliek in die Ou Testament; ons sien telkens
daarin die skaduwee van Christus en waar sy skaduwee gesien word, is Hyself
teenwoordig. Die ark van Noag wys op Christus as die ark van behoud. Die
koperslang wys ook na Hom heen (Joh. 3:14). Christus is die Manna en die
Rotssteen. Hy is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem. Die ganse
tempeldiens, die offerandes en die seremonies wys simbolies heen na Hom, wat die
vervulling en volle werklikheid van al hierdie skaduwees is.
Dan is daar ook baie tipes van die Here Jesus in die Ou Testament. Simbole is dinge
wat Christus afbeeld; tipes is persone wat as skaduwees van Christus optree. Ons
moet egter versigtig wees om nie van sekere persone tipes van Christus te maak as
die Skrif dit nie sê nie. Moses dui homself aan as tipe van Christus (Deut. 18:15).
Abraham is as voorbidder 'n tipe van Christus, Melgisédek as Hoëpriester; Dawid is
'n tipe van Christus in die staat van vernedering; Salomo is 'n tipe van Christus in
die staat van verhoging. Die Here Jesus het self gesê: Meer as Salomo is hier.
Die hele Ou Testament sien vooruit na die koms van Christus, na die vleeswording
van die Woord wat reeds in die vrederaad van God beslote is. In dié vrederaad het
die Seun self mee besluit. Daarom het Christus dadelik na die sondeval opgetree: Hy
het die heilige geslag in stand gehou nieteenstaande die haat en vyandskap van
Satan. Meer as eenmaal het hierdie heilige geslag se voortbestaan aan 'n dun
draadjie gehang, maar eindelik het die volheid van die tyd aangebreek en was die
wêreld ryp vir die koms van Christus. Ons kan hierdie volheid van die tyd beskou van
'n negatiewe en van 'n positiewe kant. Negatief omdat die heidense godsdienste
geen rus kon bring vir die siel wat alleen rus kon vind in God nie – met die afgode is
daar selfs die spot gedrywe en by baie was daar 'n verlange na beter tye sodat die
tyd ryp was vir die Evangelie wat in alle tale verkondig sou word. Die heidendom was
by 'n dieptepunt in sy strewe na selfverlossing en die sedelike lewe het op 'n baie lae
peil gestaan soos blyk uit Romeine 1. Positief omdat daar in hoofsaak één taal was
wat oral gespreek en verstaan is, naamlik die Griekse taal; daar was een groot ryk,
die Romeinse. Wanneer keiser Augustus 'n bevel uitvaardig dat die hele wêreld
ingeskryf moes word, gaan Josef en Maria van Násareth na Betlehem sodat die
profesie van Miga vervul sou word. Die wêreldgeskiedenis staan in diens van die
heilige geskiedenis; daarom is daar ook groot paaie gebou sodat hulle in diens van
die sendingreise gestel en die Evangelie in die hele wêreld verkondig kon word. Ook
is die Ou Testament in Grieks vertaal sodat die Heilige Skrif ook deur die heidene
gelees kon word. Hieruit blyk dat God self beskik het dat die tyd ryp en vol sou word
sodat Hy Sy Seun in die wêreld kon stuur. "Maar toe die volheid van die tyd gekom
het, het God sy Seun uitgestuur, gebore uit 'n vrou, gebore onder die wet om die
wat onder die wet was, los te koop sodat ons die aanneming tot kinders kan
ontvang" (Gal. 4:4-5).
3. Waarom het die Woord vlees geword?
Daar is mense wat sê dat die Seun van God vlees sou geword het ook wanneer Adam
nie in die sonde geval het nie – die teenstellinge wat daar in die skepping is, sou die
vleeswording van die Woord noodsaaklik gemaak het. Om dit te verstaan moet ons
117