Leer en Lewe - AH Bogaards

verlaat en die gestalte van 'n dienskneg, die ware menslike natuur in
gehoorsaamheid aangeneem. Daarom het Kersfees ook ryke betekenis vir kinders
wat deel het aan die erfsonde omdat hulle in sonde ontvang en gebore is en die
skuld van Adam hulle toegereken word. Christus moes kind word omdat ons erfskuld
en -smet dáár begin. Daarom bely ons nie alleen ons dadelike sondes in gedagtes,
woorde en dade nie, maar ook ons sondige natuur en bestaan. En ook laasgenoemde
stel ons skuldig en strafwaardig voor God. Ek is in ongeregtigheid gebore; my sonde
maak my die voorwerp van U toorn reeds van die uur van my ontvangenis af.
En nou bely ons dat Christus ontvang is van die Heilige Gees en gebore uit die
maagd Maria sodat Hy met Sy heiligheid, waarin Hý ontvang en gebore is, ons
sonde, waarin óns ontvang en gebore is, voor God se aangesig bedek. Ons hele lewe
word geheilig deur die werk van ons Middelaar.
(b) Sy lyding
Die lyding van ons Here Jesus dra 'n geheel eiesoortige karakter. Ons sien dit, maar
deurgrond dit nie. Wat ons sien, is alreeds so ontsettend: Hy het na Sy eie mense
gekom en Sy eie mense het Hom nie aangeneem nie, maar Hom gegesel en bespot,
as onwettige bestempel en veroordeel, aan die kruis vasgespyker en gedood.
Maar dié lyding is met geen ander lyding ter wêreld te vergelyk nie, want Hy is die
Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem. Hy is sonde gemaak vir ons.
Die Vader het ons skuld en ons sonde op Hom gelê en Hom as skuldige behandel:
Hom by die misdadigers gereken. Daarom het die Vader Hom in Getsémané die
drinkbeker van die toorn van God oor ons sonde laat drink. Hoe huiwerig was Hy om
dié beker te drink! Maar soos die kompasnaald steeds noord wys, is die wil van
Christus steeds in die rigting van die Vader se wil. Hy bid: Nie My wil nie, maar U wil
geskied. Daarom aanvaar Hy die drinkbeker en ledig dit geheel en al. Hy het dan ook
die volle toorn van God oor ons sonde gedra sodat Hy ons liggaam en ons siel van
die ewige verdoemenis verlos.
Hierdie genade van God is partikulier, dit wil sê, nie almal word daardeur gered nie,
maar alleen dié wat deur die Vader aan Hom gegee is. Hy lê Sy lewe af vir Sy skape.
Hy is terwille van óns oortredinge verwond, terwille van óns ongeregtighede is Hy
verbrysel. Hulle wat in die Seun glo, het die ewige lewe, maar dié wat aan die Seun
ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die toorn van God bly op hom.
Christus het 'n vloek vir ons geword, want vervloek is elkeen wat aan 'n hout hang.
Daardeur is ek seker dat Hy die vervloeking wat op my gerus het, op Hom geneem
het.
(c) Sy sterwe
Christus was gehoorsaam tot die dood toe. Hy het 'n gebod van die Vader ontvang
om Sy lewe af te lê en dit weer op te neem. Hy moes met 'n doop gedoop word en
hoe swaar het Hy gekry tot dit volbring was. Sy dood was nie 'n lot wat Hy
ondergaan het nie, maar 'n daad wat Hy in gehoorsaamheid volbring het.
Vanweë die geregtigheid en die waaragtigheid van God, kon vir die sonde nie anders
betaal word as deur die dood van die Seun van God nie. God is die Regverdige wat
die reg handhaaf – dié reg moet gehandhaaf word, al vergaan die wêreld ook; of
beter: dié reg moet gehandhaaf word, anders vergaan die wêreld. Eerder as om die
sonde ongestraf te laat bly, het Hy dit gestraf in Sy eie liewe Seun. Satan het gelieg
toe hy gesê het dat Adam en Eva die dood nie sou sterwe nie. Die vyande het op
Gólgota in diens van Satan uitgeroep: as U die Seun van God is, kom af van die
kruis. Maar Christus het, deur nie af te kom nie, juis bewys dat Hy die Seun van God
is. Vanweë God se geregtigheid en waarheid was dit noodsaaklik dat Christus moes
127