Leer en Lewe - AH Bogaards

en lewe van die Kerk en van die gelowiges.
In werklikheid pas die naam Kerk derhalwe alleen op 'n suiwer kombinasie van
beide; van die sigbare en onsigbare sy van die Kerk.
Hierdie ware Kerk is 'n organisme, dit wil sê dit is nie 'n maaksel van mense, 'n
vereniging nie, maar 'n planting van die Here, die liggaam van Christus, die Hoof.
Daarom is dit nie juis om te spreek van die Kerk as organisme in onderskeiding van
die Kerk as instituut nie. Hiervolgens sien ons die Kerk as instituut vir sover hy hom
openbaar in die amptelike bediening van Woord en Sakramente; die Kerk as
organisme is dan die Christelike lewe wat buite hierdie amptelike arbeid val, by
voorbeeld die Christelike lewe in die huisgesin, wetenskap en kuns.
Die korrekte beskouing is dat organisme en instituut nooit los van mekaar staan nie.
Die Kerk is 'n organisme wat sig in institutêre vorm moet openbaar. Sonder die
instituut kan die Kerk nie bestaan en het dit geen adres nie. Juis deur die amptelike
bediening van Woord en sakramente gaan daar 'n sentrale aksie tot die gelowiges
uit. En hierdie gelowiges het deur die salwing van die Heilige Gees die amp van die
gelowiges ontvang sodat hulle 'n profetiese, koninklike en priesterlike taak moet
vervul. Hulle het van Godsweë die roeping ontvang om die in die Kerk met gesag
gepredikte Woord uit te dra en toe te pas op alle lewensterreine.
F. DIE WARE KERK
Ons Belydenis sê in art. 29: Ons glo dat met ywer en versigtigheid uit die Woord van
God onderskei moet word wat ware Kerk is. Elke gelowige het die roeping om hom
by hierdie ware Kerk te voeg (art. 28).
Ons moet dus suiwer onderskei, en die enigste maatstaf wat ons hier kan gebruik, is
die Woord van God. Ons moet ons by die ware Kerk voeg, maar dan moet ons ook
weet waar hierdie wettige openbaring van die liggaam van Christus te vinde is sodat
ons waar en vals, eg en oneg van mekaar kan onderskei.
Die ware Kerk het sekere kenmerke of merktekens; en dit spreek vanself dat hierdie
kenmerke altyd by die ware Kerk aanwesig was. Maar in tye van stryd tree hierdie
kenmerke duideliker na vore.
Dit is vandag nie so maklik om te bepaal watter Kerk waar en watter een vals is nie
aangesien ons so 'n veelheid, so 'n pluraliteit van Kerke het en elkeen beweer dat hy
die ware is. Sommige wys op die mooi preke van 'n bepaalde predikant – die
Belydenis praat egter nie van die kenmerke van die ware predikant nie, maar van die
ware Kerk. Ander wys weer op die oudheid, op die hoë ouderdom van sy Kerk. Die
duiwel is egter ook baie oud. 'n Derde wys weer op die vryheid van opvatting in sy
Kerk.
So sou ons kan aangaan sonder om waarlik te kan bepaal watter die ware en watter
die valse Kerk is. Dit kan nie deur mense met hul selfgemaakte maatstawwe
uitgemaak word nie, maar alleen deur die Woord van God. Daarom sê die Belydenis
dat die ware Kerk met sekerheid hieruit geken kan word as almal hulle
ooreenkomstig die suiwere Woord van God gedra, alles verwerp wat daarteen stry en
Jesus Christus erken as die enigste Hoof (art. 29).
Die Belydenis van die Kerk moet opgestel word ooreenkomstig die Woord van die
Here en nie ooreenkomstig die eise van die praktyk nie.
Daar is drie kenmerke van die ware Kerk:
179