Leer en Lewe - AH Bogaards

Eersgenoemdes word dan nie vrygestel nie, maar in hulle stryd gehelp; hulle moet
dus nog self ook stry." Prof. Brouwer stel die solidarisme dus teenoor die
plaasvervanging; Christus is solidêr met ons, help ons in ons stryd en doen sy werk
slegs ten behoewe van ons en nie in ons plek nie.
Die Skrif leer egter dat Christus in ons plek gekom het en in ons plek gaan staan
het: Die goeie Herder lê Sy lewe af vir die skape. Die Seun van die mens het nie
gekom om gedien te word nie, maar om te dien en Sy siel te gee as 'n losprys vir
vele (Matt. 20:28).
Indien ons die plaasvervanging van Christus reg wil sien, moet ons uitgaan van die
verbond. Onmiddellik nadat die eerste Adam geval het, het die tweede Adam
(Christus) opgetree. In die vrederaad van God het Hy dit op Hom geneem om die
verbond van God te onderhou sodat dit vir Hom 'n werkverbond gebly het. Deur sy
plaasvervangende werk het dit vir ons egter 'n genade-verbond geword: Hy het in
die plek van Adam die werkverbond volkome vervul.
Oor hierdie waarheid handel Paulus breedvoerig in Romeine 5. Hy plaas Adam en
Christus naas mekaar en vergelyk hulle met mekaar. Die misdade het deur een
plaasgevind, naamlik Adam; die genadegawes is ook deur een, naamlik Christus.
Deur Adam heers die dood, deur Christus sal die lewe heers. Deur één mens het die
skuld gekom tot ons verdoemenis, maar deur die regverdigheid van Christus kom die
genade. Deur die ongehoorsaamheid van één mens is baie tot sondaars gestel, so
word ook deur die gehoorsaamheid van Eén baie tot regverdiges gestel.
Wie Romeine 5 lees, sien duidelik dat Christus as die laaste Adam die plek ingeneem
het van die eerste Adam. Dit word met name vir ons gesê in 1 Kor. 15:45–49: "So is
daar ook geskrywe: Die eerste mens, Adam, het 'n lewende siel geword; die laaste
Adam 'n lewendmakende Gees. Die eerste mens was uit die aarde aards, die tweede
mens is die Here uit die hemel"
Christus is dus die laaste Adam; Hy is die Middelaar van die genadeverbond. Wat vir
Adam gegeld het, geld ook vir die laaste Adam. Die werk van Christus is nie alleen
ten behoewe van die uitverkorenes nie, maar ook in hulle plek. Die boom van die
menslike geslag het in Adam geval, maar is deur Christus weer opgerig sodat Hy nie
maar enkele mense red nie, maar die mensheid as 'n organiese eenheid. Die boom
word weer opgerig en die ranke in die Wingerdstok behou.
Die sonde van Adam is vir ons toegereken sodat op ons die erfsonde, wat bestaan uit
erfskuld en erfsmet rus. Die geregtigheid van die laaste Adam word ons toegereken
en geskenk langs die weg van die genadeverbond. Christus het in ons plek deur Sy
lydelike gehoorsaamheid (lyding en dood) die straf van God gedra en deur sy
dadelike gehoorsaamheid (volkome wetsonderhouding) vir ons die geregtigheid
aangebring. Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor en ter wille van ons
ongeregtighede is Hy verbrysel. Die straf wat vir ons die vrede aanbring was op Hom
en deur Sy wonde het daar vir ons genesing gekom (Jes. 53).
God reken die geregtigheid van Christus vir ons toe asof onsself in eie persoon vir al
ons sondes betaal en alle geregtigheid volbring het. So is God se rekening voldaan.
Christus het dit vir ons betaal. Daarom noem die Skrif hom ons Borg; Hy het van 'n
beter verbond borg geword (Heb. 7:22). Christus is nie God se Borg by ons nie,
maar ons Borg by God. Die versoening het alleen totstand gekom omdat Christus
aan Gods reg voldaan het. Hy wat in die Seun glo, het die ewige lewe, maar hy wat
aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, die toorn van God bly op
hom (Joh. 3:36).
Dit gaan hier om die hart, die kern, van die leer van die saligheid. 'n Christus wat
150