Leer en Lewe - AH Bogaards

kom nie tensy hulle weergebore word nie. Ook die lyding wat in die wêreld gevind
word, is straf op die sonde. Sonder sonde sou daar geen wonde gewees het nie.
Reeds in die paradys het God gesê dat die man in die sweet van sy aangesig brood
sal eet, dat die vrou met smart kinders sal baar en dat daar stryd sal wees tussen
die heilige en die onheilige geslagte. Dink ook aan al die moeite, sorge,
teleurstellinge, ongelukke, misoeste, siektes, ellende, armoede, pyn, honger en
peste. Die gevolge van die sonde is so ontsettend!
Tog mag ons nie in elke lydingsweg die straf vir persoonlike sondes sien nie. So het
die drie vriende van Job en later ook die Fariseërs geoordeel dat elke mens die
bewerker is van sy eie geluk of ongeluk; selfs die dissipels het, toe hulle 'n
blindgeborene gesien het aan die Here Jesus die vraag gestel: wie het gesondig,
hierdie man of sy ouers? En dan sê die Here Jesus dat nóg hy nóg sy ouers gesondig
het, maar dat dit gebeur het tot verheerliking van God. Tog is daar ook bepaalde
sondes wat baie ernstige gevolge kan hê; byvoorbeeld die sondes van dronkenskap,
luiheid, onreinheid en hoerery. Daar is op aarde baie lyding wat in die nouste
verband staan met persoonlike sondes.
Christus wil hê dat ons die lyding eweas die sonde moet bestry. So lees ons dat
Christus die koors bestraf asook die wind en die golwe; Hy beskou hulle as vyande
wat bestraf moet word. Daarom het Hy as die barmhartige Hoëpriester siektes
genees. Hy verlos ons nie alleen van die skuld nie, maar ook van die mag van die
sonde. By die genesing van die verlamde het Hy selfs beide gedoen: sy sondes
vergeef en hom genees. Daarom het ons dokters en verpleegsters so 'n mooi taak
om te verrig. Die mediese wetenskap het in die laaste aantal jare met rasse skrede
vooruitgegaan en ons kan nie dankbaar genoeg wees vir wat in ons hospitale,
sanatoria en ander inrigtings gedoen word om die lyding te versag en siektes te
genees nie. Die middele wat God gegee het, kan ons met dankbaarheid gebruik. So
het die lyding, wat 'n straf is op die sonde, ook weer 'n prikkel geword om die
mediese wetenskap tot die deur God gegewe triomfe te voer.
Ons moet egter in verband met die lyding as straf op die sonde in die algemeen
onderskeid maak tussen straf en kastyding. Die kinders van God word deur hulle
Vader gekasty sodat hulle sy heiligheid deelagtig kan word, dit wil sê, tot hulle
voordeel. Nou lyk elke tugtiging of dit op die oomblik nie 'n saak van blydskap is nie,
maar van droefheid; later egter lewer dit 'n vredevolle vrug van geregtigheid vir die
wat daardeur geoefen is (Heb. 12:11). Christus het, as die man van smarte, vir ons
die straf gedra en het sodoende die element van straf uit ons lyding weggeneem. So
is ons sterwe ook nie meer 'n betaling vir ons sondes nie, maar die afsterwing
daarvan en 'n deurgang tot die ewige lewe. Dit het Asaf ingesien toe hy met die
probleem van die voorspoed van die goddelose en die teenspoed van die regverdiges
in die heiligdom van God ingegaan het (Ps. 73). Dan kan ons ook sê dat die lyding
van die teenwoordige tyd nie opweeg teen die heerlikheid wat geopenbaar sal word
nie.
Die teenspoed dien ook vir Gods kinders tot hulle loutering en die versterking van
hulle geloof. Die werk van Gods genade kom tot veel heerliker openbaring sodat ons
ook kan sê: dit was vir my goed gewees om verdruk te word. Daarom het ook ons
siekes 'n taak: om die lig te laat skyn, 'n voorbeeld vir andere te wees tot seën vir
hulle.
Die straf op die sonde is die dood. Die lewe is samestelling, komposisie – die dood is
ontbinding, dekomposisie. God het verskillende bande gelê tussen liggaam en siel,
mens en mensheid – die dood maak hierdie bande los. Die dood is geen vernietiging
en ook geen bevryding van die siel uit 'n aardse kerker soos Plato verkeerdelik geleer
106